Iðunn : nýr flokkur - 01.10.1925, Blaðsíða 26

248
Einar H. Kvaran:
IÐUNN
sömu augum og hér á ástvinamissi og fátækt. Hún til-
færir þrjár ástæður. Fyrst er sú, að í hennar heimi hafa
menn miklu ljósari meðvitund en hér um kærleik guðs.
Onnur er sú, að í hennar heimi er það ljósara í meðvit-
undinni en hér, hve skammvinnir allir jarðneskir hlutir
eru. Þriðja ástæðan er sú, að þar er mönnum ljósara en
hér, hve mikinn þátt andstreymið á í því að skapa mann-
gildið. »Þetta veldur því«, segir hún, »að við lítum alt
annan veg á málin en þið getið skilið til fulls, sem sokkin
eruð í ólgu jarðneskra efna«.
W. T. Stead var sannfærður um, að júlía væri vera
úr öðrum heimi, og hefði verið vinkona hans, meðan
hún dvaldist hér á jörðinni. Víst er um það, að rök-
semdum hans fyrir þeirri samfæring verður ekki svarað
með gaspri einu. Til þess eru þær of veigamiklar. En
hvað sem menn gera sér í hugarlund um það, þá er
þessi umsögn Júlíu um þetta efni svo skynsamleg, að
það virðist nokkurnveginn óhugsandi, að hún sé ekki rétt.
Hugsunin í ummælum fóstrunnar í niðurlagi sögunnar
»Marjas« er óumflýjanleg afleiðing af trúnni á guð —
eins og hún hefir myndast í hinum kristna heimi. Hún
er líka óumflýjanleg afleiðing af trúnni á framhald lífsins
eftir dauðann og framþróun vitsmunanna í öðrum heimi.
S. N. heldur, að þessi hugsun sé skaðleg, hún geri öll
hin háleitu skylduboð trúarbragðanna að öfgum, og tak-
mark lífsins verði samkvæmt henni að láta það líða sem
þægilegast. Hann um það. Eg ætla mér ekki í þessari
grein að taka að mér vörn fyrir guðstrúna og eilífðar-
vonirnar.
Eg kem þá að æfintýrinu í »Gulli«, þar sem sagt er,
að guð sé í syndinni. Um það segir S. N.: »Þá setn-
ingu má að vísu teygja á ýmsa vegu, en réttast er vafa-