Iðunn : nýr flokkur - 01.10.1925, Qupperneq 89

IÐUNN
jólasveinninn.
311
horfði á Sigga, alveg steini lostin. Önnur eins ósköp
hafði hún aldrei séð alia sína daga.
»Siggi! Hvað gengur að þér?«
Siggi fór nú að verða hálfsmeikur og efaðist um, að
hann hefði farið alveg rétt að ráði sínu.
Amma gamla stumraði yfir rokknum og sendi Sigga
tóninn.
»Þú ert orðinn þokkapiltur! Hver kom þér til að
gera þetta?«
»Enginn. Eg vildi bara —«
»Hvað vildirðu?«
»Það var bara aumingja jólasveinninn. Hann var svo
svangur, og mig langaði til að hjálpa honum. — ]óla-
sveinninn þinn var miklu feitari«, sagði Siggi.
Amma gamla ýtti gleraugunum upp á ennið og þaðan
alla leið ofan á nefbroddinn. Hún horfði rannsóknar-
augum á Sigga.
»Ertu að mælast til að fá ráðningu?«
»Eg sá þetta sjálfur«, sagði Siggi. »Það er alveg satt,
ainma mín, að jólasveinninn þinn lifir enn þá. Hann er
miklu feitari en minn«.
Nú þagði gamla konan og fór að greiða rokkstreng-
ina, sem höfðn ram-flóknað og vafist um hjólásinn. Siggi
fann vel, að hann var að bíða eftir dómi — ef til vill
hörðum dómi.
Loksins rauf amma þögnina og sagði með áherslu:
»Siggi! Það eru engir jólasveinar til«.
Siggi fór og spurði einskis frekar. ,,