Iðunn : nýr flokkur - 01.10.1925, Blaðsíða 28

250
Einar H. Kvaran:
IÐUNN
lega háleitar, en hugsjónir samt, sem þær trúa á, og
gera sér í hugarlund, að séu góðar. Svipað verður uppi
á teningnum, ef vér lítum á mannsálirnar, eins og vér
kynnumst þeim. Vér sjáum aldrei það ilia gersamlega
einangrað. Það er ofið saman við misjafnlega mikið af
gæðum. Stundum eru það menn, sem eru afþurða vel
gerðir, bæði að vitsmunum og tilfinningum, og eru í eðli
sínu allra bestu menn, sem sérstaklega hættir við hrös-
unum. Það er fyrir djúpsetta athugun á mannlífinu, eins
og það er í raun og veru, og fyrir óvenjulegan hæfileika
til rökréttrar hugsunar, að einn af gáfuðustu prédikurum
Englands hefir sett fram þá djarflegu staðhæfing, að í
raun og veru sé jafnvel syndin leit eftir guði, af því að
hún sé leit eftir meiri fyllingu í lífið, leit eftir nýrri
reynslu, meira fögnuði. En syndarinn leiti í þveröfuga átt
við það, sem hann eigi að fara.
Mér virðist þá, að reynslu vorri af mannlífinu og þeirri
þrá mannsandans, sem eg hefi minst á, beri saman um
það, að frumaflið sé ekki nema eitt, og að það sé gott.
Þessi skoðun mín er áreiðanlega í samræmi við frum-
kristnina. Páll postuli segir í Rómverjabréfinu 11,36, að
frá guði og fyrir hann og til hans séu allir hlutir. Líka
stendur í Efesusbréfinu 4,6, að guð sé faður allra, yfir
öllum og með öllum og í öllurn. Sama hugsun virðist
mér bak við ummælin í ræðu Péturs postula, í Postula-
sögunni 3,21, um endurreisnartima allra hluta. Svo að
eg er að minsta kosti í gömlum og góðum félagsskap
með þessa skoðun mína.
En ef vér höldum fast við eininguna í tilverunni, þá
skoðun nýja testamentisins, að guð sé »yfir öllum og
með öllum og í öllum«, þá er ekki nokkur skynsamlegur
vegur til þess að einangra með öllu syndina frá guði.
Eg held, að hinar forngyðinglegu hugmyndir um guð séu