Iðunn : nýr flokkur - 01.10.1925, Qupperneq 39

IÐUNN
Kristur eÖa Þór.
261
S. N. ber mér það á brýn, að eg sé að leika mér
með háskalegar lífsskoðanir. Eg hefi á efri árum æfi
minnar verið að reyna að læra að skilja lífsskoðun ]esú
frá Nazaret, og þeirrar tilraunar hefir kent nokkuð í
bókum mínum. Það er háskinn.
Það ræður þá að líkindum, að eg muni ekki vilja
koma því inn hjá mönnum, að engin synd sé til, eins og
S. N. dróttar að mér. Eg geri ráð fyrir, að enginn hafi
haft ljósari meðvitund um syndina í veröldinni og afleið-
ingar hennar en ]esús Kristur. Það yrði líka að vera
meira en meðalfífl, sem liti kringum sig í heiminum og
sæi ekki syndina.
En þrátt fyrir hina ríku meðvitund ]esú um syndina
er ekkert, sem hann varar meira við en hörðum dóm-
um, ekkert, sem hann heldur fastara að mönnum en
miskunnsemin og fyrirgefningin. Hvernig verður því
komið heim? S. N. botnar auðsjáanlega ekkert í því.
Mér finst það ekkert sérstaklega torskilið. ]esús er
óumræðilega miklu vitrari en samtíðarmenn hans. Hann
skilur það, að syndin er miklu flóknara mál en menn
halda. Hann ætlar föður sínum á himnum að greiða úr
ábyrgð hvers einstaks manns. Hann treystir engum
manni til þess. Að hinu leytinu sér hann það, að hörðu
dómarnir eru bæði runnir upp af spiltu hugarfari og
auka líka stöðugt spillinguna. Fyrir því eiga mennirnir,
eftir hans kenning, að varast hörðu dómana. Þeir eiga í
þeirra stað að leggja stund á miskunn. Þeir eiga að
fyrirgefa.
]esú kemur ekki til hugar með þessu að draga úr
því, að menn séu strangir í kröfum og dómum um sjálfa
sig, eins og S. N. telúr hljóta að verða afleiðinguna af
þessum hugsunarhætti. Hver sem les guðspjöllin með at-
hygli hlýtur að sjá það, að það er enginn barnaleikur