Iðunn : nýr flokkur - 01.10.1925, Síða 94

316
Rilsjá.
IÐUNN
hingaö og þangað. Og þegar maður sér nú þessi kvæði þarna
saman komin í væna bók, og gelur blaðað í henni dögum saman,
því efnið er mikið, og finnur aldrei lélegt kvæði og mörg snildar-
góð, þá sér maður fyrst hvílíkt ágætis Ijóðskáld við eigum þar sem G.
Friðj. er. Mín reynsla er sú, að eg verð venjulega fyrir vonbrigðum
ef eg hef lesið mörg einstök kvæði eftir höfund og sé þau svo sam-
an í bók. Þar til nú. G. F. vex af bókinni. Hann er slórkostlegur
bæði að andríki, skáldflugi og dæmalausri auðgi orða og orðatiltækja.
Þessar ljóðabækur eru beztar þeirra, sem hér verður nú getið.
En margar eru eftir og sumar engan veginn lélegar. Er þó rétt að
eins hægt að minnast á þær. Bláskógar eftir Jón Magnússon er
góð bók. Kvæðin eru mjúk og þýð og höfundurinn sýnist eiga
þann smekk og þá vandvirkni í fórum sinum, sem mundi geta lyfl
honum upp í verulegra góðskálda röð ef hann næði meira afli, og
meiri efnisauðlegð væri lil að dreifa en í þessari bók. Brotnir
geislar eftir Stein Siguvðsson svarar varla til þeirra krafa, sem
hægt var að gera fil höfundarins eftir útkomu leikritsins „Stormar".
Innan um eru að vísu lagleg kvæði, en ofmikið af efnislitlum
kveðlingum. Eftir Halidór Halgason er kvæðabók „Uppspreftur“,
sem er að ýmsu Ieyli viðfeldin og fjörleg og segir margt hnittilega
þó að á köflum skorti aftur nokkuð á full tök á efninu, einkum
framan af bókinni. Guðm. Björnsson sýslumaður hefir nýlega gefið
út safn af ljóðum sínum, Kvæði. Er þar margt vel orkt og beztar
þó ýmsar af lausavísum hans, og munu þær lengi geymast.
Tvö Ijóðasöfn eru hér og frammi fyrir Iðunni, annað nokkuð
gamalt orðið: Hundrað beztu ljóð, valin af ]akob Smára, og
Stuðlamál I, valin af Margeiri Jónssyni. Beztu ljóðin verða á-
valt vandfundin vegna þess hve misjafn er smekkur manna í þeim
efnum. Og vafasamt hvort valið hefir hér tekist sérlega vel. En
þó er það víst að hér eru eitt hundrað góð kvæði íslenzk og
mörg af þeim beztu. Stuðlamál er útgáfa á smákvæðum og kveð-
lingum ýmsra alþýðuskálda, flestra nú lifandi. Er tilgangurinn sá
að halda þessari útgáfu áfram. Gaman er að mörgu í bókinni, og
ekki þá síst gamanskáldinu Isleifi á Sauðárkróki með nýmóðins
kenningarnar og setningar eins og þá um sfúlkuna, sem gengið
hafði á kvennaskóla og dansskóla og varð „lærð í báða enda“.
Þá er það og mikill kostur, að bókin flytur góðar myndir af
flestum höfundunum, en ýmsir þeirra eru landskunnir án þess að
myndir hafi af þeim sést áður, eins og t. d. Þura í Garði. /VI. J.