Iðunn : nýr flokkur - 01.10.1925, Blaðsíða 49

IÐUNN
Brot úr ferðasögu.
271
úti fyrir, og bylgjurnar byltu »hinu góða skipi*. En svo
var um búið, að lítið sáu farþegar af þeim hildarleik.
Einu raunverulegu kynnin við öldur Atlantshafsins voru
þau, að á hverjum morgni biðu þær manns, blátærar og
hressandi í baðkerinu, eins og til að bæta upp þá hress-
ingu, er Hári meinaði okkur að njóta á þiljum uppi.
Leiðirnar, eru tvær, sem farnar eru. Sumarleið og
vetrarleið. Liggur hún talsvert sunnar. Um þetta leytl
árs er á sveimi vágestur, sem hálfu er skaðlegri en
stormar og öldugangur. Það er Grænlandsísinn. »Mont-
calm« fékk smjörþefinn af honum. Hvít og þvöl lagðist
þokan um hið góða skip. Hún smaug inn í hverja
smugu. Eina úrræðið er þokulúðurinn. Blés hann stöð-
ugt með fárra sekúnda millibili. I sambandi við hann
er áhald, er mælir loftsveiflur og segir til ef jakar eru
í nánd.
Landsýn. Það var kuldalegt um að litast, laugardags-
morguninn fyrstan í sumri. Veður var gengið niður og
þokunni létt. En utan á borðstokknum, áveðurs, lá snjór.
Landið sem við sáum var New-Foundland, hin gríðar-
stóra eyja er liggur fyrir mynni St. Lawrenceflóans. Var
strönd hennar snævi þakin í sæ niður.
Nú vonuðum við að allar tafir væru úti. Við vorum
tímabundnar. Þurftum að vera komnar til Montreal um
miðjan næsta dag, en skipið var orðið degi eftir áætlun.
Nú var eigi annað eftir en sigla inn St. Lawrence-flóann,
750 km. veg til Quebec og þaðan upp fljótið til Mon-
treal. Eg hlakkaði til. Vissi að það besta var eftir. Sigl-
ingin upp St. Lawrencefljótið er sögð ein fegursta skipa-
leið í heimi. En »kongur vill sigla, en byr hlýtur að ráða«.
Á St. Lawrence-fljótinu. Sunnudagsmorguninn rann
upp hlýr og heiður. Fyrir stafni skipsins féll fljótið,
skolgult að lit, með þungum lygnum straumi. Það var