Iðunn : nýr flokkur - 01.10.1925, Síða 75

IÐUNN
Mera-Grímur.
297
Það bar svo til þegar bleikur var á sjöunda vetur,
að Mera-Grímur misti aðra kúna sína úr doða, nýborna,
í þriðju vetrarviknnni, og sat eftir með eina hina kúna,
er bera átti bak hátíðum. Hann var því vita mjólkurlaus.
Þá voru þrjár kýrnar bornar hjá okkur. Þú stakst þá
upp á því, Þorbjörg mín, að eg byði honum bestu
snemmbæruna okkar til eignar, ef hann vildi leggja
Bleik á móti. Svo gæti eg vorið eftir bætt honum til í
ám, eftir því sem semjast kynni með okkur. Þetta ráð
tók eg. Bleikur kostaði mig snemmbæruna af básnum
og fjórar ær að vorlagi, loðnar og lembdar. En aldrei
sé eg eftir því kaupi. Samleið mín og blessaða bleika
klársins varð margir vetur, og nú var eins og stirnaði
ofurlítið um málfærið hjá Össuri............Bleikur var oft
yndi mitt og traust, á nótt og degi, og brást mér al-
drei, hvað sem í skarst. Af öllum hestum bar hann, nær
og fjær, að vexti, fríðleik og kostum. Þó varð það hross,
er af honum bar eitt sinn um skeiðið, og mun eg að
því koma síðar. Bleik mínum sýndi eg aldrei annað hey
en græna smátöðu. En þú, Þorbjörg mín, sást um hitt
af fóðrinu, mjólkina og matinn, Og eg má fullyrða, að þú
skamtaðir það ekki stjúpmóðurlega. Klárinn kom alt af
á gjöf með kúnum og fór úr húsi um Iíkt leyti og þær.
Marga góða hesta hefi eg átt, en alt var og er svipur
hjá sjón, miðað við Ðleik.
En varla kemst eg hjá að geta þess, hversu Mera-
Grími varð, er eg lagði fölur á Bleik. Hann svaraði
lengi engu og horfði í gaupnir sér. Þó kom þar, að
hann leit allhvast til mín og mælti:
— Er þetta ráð hennar Þorbjargar þinnar?
Eg kvað svo vera.
— Það er þá líkast, að þú farir með folann. Eg
held, að eg trúi þér fyrir honum og þá ekki síður henni.