Iðunn : nýr flokkur - 01.10.1925, Qupperneq 85

IÐUNN
Jólasveinninn.
Jólasaga eftir Jakob Jónsson frá Hrauni.
Siggi hafði oft verið óþægur. Hann hafði haft gaman
af að fitla við rokkinn hennar ömmu sinnar, hann hafði
hvað eftir annað borið snjóinn á löppunum inn á pall-
inn. Amma gamla hafði oft sagt honum, að hann væri
of latur að lesa, óduglegur að vinna og dygði betur til
að tefja fyrir en hjálpa til. Siggi litli vissi vel, að hann
var vonda barnið.
En nú fór að líða að jólunum, aðeins vika eftir.
]ólin komu eins og skær stjarna í skammdegismyrkrinu.
Siggi litli var undir eins farinn að reikna út, hvert þau
væru nú komin, því að amma hafði sagt honum, að þau
væru á leiðinni. Og hann var að reyna að ímynda sér
jólin á leiðinni þangað, gangandi yfir fjöll og firnindi,
þangað til þau kæmu í skarðið fyrir ofan bæinn og síð-
ast labbandi í hægðum sínum ofan hlíðina, heim túnið
og inn í bæ. Og þá ætlaði Siggi að vera góða barnið
— undur þægur og hlýðinn.
Það gat nú líka haft alvarlegar afleiðingar, að vera
vonda barnið um jólaleytið. Níu nóttum fyrir jól fóru
jólasveinarnir að koma. Þeir komu síðan einn á hverri
nóttu og sá síðasti á sjálfa jólanótt. ]ólasveinarnir voru
illir viðureignar. Þeir höfðu það til að ræna mönnum,
og þjófóttir voru þeir með afbrigðum. En það sem þeir
aðallega lifðu á, var óþægðin úr börnunum. Þar sem
börnin voru slæm og óhlýðin, þar fitnuðu þeir og urðu
voðalegir ístrubelgir, en þar sem góðu börnin áttu
heima, drápust jólasveinarnir úr hor.
Þetta hafði amma gamla sagt Sigga litla. Og hún
sagði honum um leið, að hún hefði séð voðalegan ljót-
an jólasvein, sem ætlaði að lifa á óþægðinni úr honum.
Það væri víst heldur ekki hætta á öðru, sagði sú
gamla, en að hann þrifist vel.