Iðunn : nýr flokkur - 01.12.1931, Blaðsíða 25

ÍÐUNN
Hugleiðingar um nýtt landnám.
335
verkafólk, frá nágrannalöndunum, eins og reynsla nokk-
urra ár hefir sýnt. En það má telja mjög sennilegt, að
ef alv.arlega væri af stað farið, gætum við einnig fengið
úrvals-bændafólk frá ýmsurn löndum.
Því ekki fara að líkt og Kanadastjórn og stjórn
Bandaríkjanna hafa til skamms tíma gert, að auglýsa
landið og landskosti og greiða fyrir innflutningi góðra
borgara og bænda?
Það er af mörgum talið trúlegt, að auðvelt rnyndi að
fá t. d. rnarga Vestur-íslendinga til að flytja hingað
heim á ný. Þar fengjunt við eflaust margt ágætt fólk,
sem fljótt væri að átta sig og festa hér yndi. En auk,
þess, að fá Vestur-íslendinga hingað, gæti landinu orðið
hagur af innflutningi bændafólks af ýinsu þjóðerni.
Reynslan hefir sýnt það vesttrr í Anteríku, að vel fer
á því, Itó ýntsum þjóðurn ægi santan úti um sveitir
landsins og búi þar erlendir menn og inniendir í ná-
grenni ltver við annan. Menn læra gott hver af öðrum,
en landsmálið lærist fljótt, svo að útlendingarnir verða
eftir 1—2 ættliði góðir innlendir borgarar.
II.
Eitt af því ánægjulegasta, sent ég hefi upplifað á
tninni stuttu 55 ára æfi, er það yfirmat verðmætanna
'(Umwertung aller Werte), sent orðið hefir á því tíma-
bili, sérstaklega hvað snertir landskosti vors forna
Fróns.
Fyrir 50 árum löstuðu menn alment landið, lOtt og
Hrafna-Flóki, en nú lofa menn það, útlendir jafnt og
innlendir, líkt og Þórólfur smjör. Þá voru flest önnur
lönd talin betri, en ofckar talið harðbalaland og hel-
grinda-hjarn. Þetta heyrði ég oft á uppvaxtarárum mín-
um, milli 1880 og 1890. En þá var hallæri í landi,