Iðunn : nýr flokkur - 01.12.1931, Síða 66

IÐUNN
Trúarbrögð og kristindómur.
(Til síra Gunnars Benediktssonar.)
Ég hefi lesið með athygli ritgerðir síra G. B. og ýmis-
legt fof og iast, sem hann hefir hlotið að launum. Hefir
stundum orðið sú niðurstaðan fyrir mér, að ég varð'
jafn-óánægður með skrif beggja aðila. Síra Gunnar hef-
ir |)ann ágæta kost að rita djarflega og einarðlega og
hefír unnið þarft verk með pví að leggja ríkari áherzlu
en margir aðrir á það, að ávextir guðsríkis eigi að'
birtast í heimi hins jarðneska og áþreifanlega veru-
ieikfl, í lífi þjóða, engu síður en einstakliinga. Með þakk-
læti fyrir þann þátt í starfsemi hans og í fullri virð-
ingu fyrir hreinskilni hans vil ég nú leitast við að
mæla honumi í sama mæli og hann mælir öðrum.
I.
Ég sit á stól við skrifborðið mitt og skrifa. Kæmi nú
einhver kunningi minn til mín og segði, að ég sæti á
skrifborði og skrifaði við stól, mundi ég svara eitthvað'
á þessa leið: „Mér er hjartanlega sama, lagsmaður,
hvað þú kallar stól eða borð. En það verður ábyggilega
skiljanlegast, að við notum báðir sömu orð um sömu
hluti. Það er hætt við, að það yrði kiandur úr því, ef
annar kallar það borð, sem hinn nefnir stól — og öf-
ugt. Sennilega yrði þá ljósast að nota orðin í þeirri
merkingu, sem máivenjan hefir helgað.“ — Sennilega
héldi ég svo áfram að kalla skrifborðið skrifborð og
stólinn stól, hvað sem kunningi minn segði.