Iðunn : nýr flokkur - 01.12.1931, Blaðsíða 29

HÐUNN
Hugleiðingar um nýtt landnám.
339
Gröndal skrifaði aftur og aftur á móti útfLutninigunum
vestur. Minnisstæðast varð þó flestum kvöldið góða, 8.
marz 1893, {regar vesturfara-agentarnir Baldwin Bald-
winsson og Sig. Kristopherson voru píptir út úr Góð-
templarahúsinu í Keykjavik. Ég var pá í 3. bekk, og
allir skólapiltar tóku pátt í þeim ærslum. Það hafði
verið agiterad í okkur af kennumm og enrbættismönn-
ium úti í bæ, að mæta vel, og okkur upp á lagt að
hafia mieð okkur hljóðpípur eða barnalúðra og hvers
konar instrúment, sem framleitt gætu org og óhljóð.
Við létum ekki segja okkur þetta tvisvar. Einn hafði
með sér þokulúður og annar hrossabrest, en allir ein-
hverjar hljóðpípur. Það var ekki einasta húsfyllir þetta
kvöld, heldur múgur og margmenni fram úr dyrumj
og langt út á götu, og urðu margir frá að hverfa. Oig
þegar þeir agentarnir, hver af öðrum, ætluðu að byrja:
„Mínir heiðruðu herrar og frúr!“ þá tók við pípu-
blásturinn og endalaus hávaði. — Hvað eftir annað
reyndu þeir að taka til máls, en urðu loksins að gefast
upp og fara, og smám saman tæmdist húsið og hver
fór heim til sín. —
Þetta tiltæki spurðist misjafnt fyrir, og ef til vill
hefir það haft nokkur áhrif á þá, sem um það lásu úti
um landið, að draga úr sumurn þeirra ferðahug til
Ameríku. En hitt vóg meira, að nú var árferði í land-
inu farið að batna og freistingin orðin minni að leita
burtu. Satt að segja hafði ég mesta ógeð á pípublæstr-
inum, þó ég væri rneÖ ásamt skólabræðrum mínum.
Því ekki hafði ég sjálfur neitt við Ameríkuferðirnar
að athuga og hefði verið fús að fara vestur, ef til þess
hefði komið, og enn síður hafði ég nokkuð út á agent-
ana að setja. Mér leizt þeir vera mentaðir og kurteisir
tbenn, og í rauninni skammarlegt að níðast á þeim, —