Iðunn : nýr flokkur - 01.12.1931, Qupperneq 79

IÐUNN
Trúarbrögð og kristindómur.
389
fóðri,ð fyrir lömbin eða þau til fóðursins; hann ber á
túnið áburðinn og aftur af því heyið. Ekki býr sjómað«
urinn til þorsk og kola. Hann veiðir hann með verkfær-
um, sem hann bjó ekki til efnið í, og gerir það með
höndum, sem hann botnar ekkiert í, hvernig til eru orðn-
ar, og loks leggur hann fenginn í ís eða .salt, sem tekið
er úr náttúrunnar ríki. „Hann þarf þess ekki; ég get það
sjálfur," sagði Sveinn skotti, þegar börnin báðu guð að
drýgja í pokanum lians. Samt getur enginn gert guð
óþarfan, sá er lifað hefir, lifir eða lifa mun. Sé það
nokkurs virði á annað borð, sem er undirstaða jarð-
neskrar tilveru, er ómögulegt að komast hjá því að við-
urkenna, að alt Jíf mannanna grundvallast á kærleiks-
gjöfum skaparans. Og þegar kristindómurinn hefir lagt
áberzlu á óverðskuldaða náð, felst ekkert í því annaö
en það, að sé fariði i réttarfarslegan eða reikningslegan
samanburð, hafi mennirnir ekki greitt þakkarskuld sína
við gjafarann allra góðra hluta. En er nokkur niður-
læging að kannast við þetta? Það bezta, sem menjiirnir
hafa veitt okkur, hefir aldrei verið metið til fjár eða.
endurgjalds. Og á hvern hátt væri hægt að endurgreiða
t. d. móðurkossinn? Eiihvern tírna rætist sú von okkar
síra Gunnars, að þjóðfélagshugsjón jafnaðarmanna
verði að veruleika með bættu skipulagi mannlegra mála
á landi voru. Ef við þá verðum á lífi, njótum við þess
að einhverju, sem afrekað er af öðrum mönnum, án
þess að geta endurgoldið þeim. Af þessu sést, að jafn-
vel á þessum kaupmenskutímum er ekki hægt annað en
að þiggja af mönnunum óverðskuldaðan kærleika —
hvað þá af sjálfum himnaföðurnum. Hinu gleymir
kristindómurinn heldur ekki, að náð guðs verður til
ónýtis, ef henni er ekki viðtaka veitt af atorku og hlífð-
.arlausu erfiði (I. Kor.). Hið harða lögmál reynslunnar
/