Iðunn : nýr flokkur - 01.10.1928, Qupperneq 20

314
Um þrifnað á íslandi.
IÐUNN
við blaðinu og minnast á nokkrar hversdagslegar sfað-
reyndir, sem þetta mál skifta.
3. Þvottur og aðrar mentir.
Þótt það sé kunnara en frá þurfi að segja að íslend-
ingar séu náttúraðir fyrir óþverraskap, þá spiliir ekki að
geta þess einu sinni enn. Verður þá fyrst fyrir að minn-
ast á þá ósvinnu, sem lýsir sér í leti þeirra við að þvo
sér. Islendingar nenna yfirleitt ekki að þvo sér. Það er
ekki liðinn nema röskur mannsaldur síðan kaupmaður
nokkur fyrir noröan varð nafnkunnur út um allar sveitir
fyrir »að nudda andlitið á sér upp úr vatni á hverjum
morgni*. A þessari öld hafa Islendingar þó komist svo
langt í hreinlæti, að þeir eru yfirleitt farnir að nudda á
sér andlitið upp úr vatni einu sinni á dag. Hitt er fá-
gæt undantekning, ef Islendingur hefir það fyrir daglega
reglu að þvo sér um líkamann, enda eru baðker mjög
sjaldséðir gripir á Islandi, og ein af ógleymanlegustu
áhrifunum, sem útlendir ferðamenn hafa þaðan, er hið
sjaldgæfa fyrirkomulag, að fram til þessa hafa ekki verið
til einföldustu baðáhöld í neinu íslenzku gistihúsi. Ut-
lendir menn, sem vanir eru að þvo sér daglega, eiga
ekki orð yfir þetta óféti, svo mjög særir það blygðunar-
tilfinningu þeirra.
Nú leikur að vísu vafi á því, hvort beinlínis sé óholt
eða skaðsamlegt heilsu manna að safna utan á líkam-
ann margra mánaða, ára eða áratuga skít og svita, eða
a. m. k. er mér ekki kunnugt um, að vísindamenn hafi
komist til botns í því, hvort skítur eða sviti sé beinlínis
hættulegur. Svo mikið er víst, að sóðar og subbur, sem
aldrei þvo sér né hafa hreinlæti um hönd, virðast lifa
við jafngóða heilsu og annað fólk og geta náð háum