Iðunn : nýr flokkur - 01.10.1928, Qupperneq 40

334
Ofurmennið.
IÐUNN
sinn, hæfileika og eðli alt, Iiggur lífið fram undan honum
eins og seiðandi draumur. I hug hans er ólga og umbrot,
blóðið er heitt og næsta auðvelt að tæla hann og leiða
á villigötur.
Og freistingarnar láta sjaldnast standa á sér. Til eru
lauslátar konur, sem reyna að draga hann á tálar. Og
til eru viðsjárverðar bækur, sem sýna honum lestina í
töfraljósi.
Lendi hann svo í solli léttúðugra félaga og fái kynni
af því óheilnæma lífi, sem lifað er á kaffihúsum og
knæpum borgarinnar, þá má hann vara sig. Holt væri
honum þá að hlera eftir hinni innri rödd, sem kallar úr
djúpum sálarinnar og segir honum hvað sé rétt og hvað
rangt. En fari svo, að hann gleymi barnalærdómi sínum
og taki að leggja hlustirnar við svonefndum nýmóðins
kenningum, eins og t. d. hinni hlægilegu kenningu
Darwins um skyldleika apa og manna, þá er hann þegar
kominn út á hálan ís, og gæti þá svo farið, að hann iðraðist
þess um seinan að hafa léð slíkum hugarórum eyru. —
Vinur vor, Theodór Dahl, var nýkominn til Kristjaníu
eftir sumarleyfið og byrjaður aftur á námi sínu. Theodór
var frá góðu heimili; foreldrar hans voru vel metin í
sinni stétt og sjálfur var hann gæddur góðum gáfum og
að öllu hinn mannvænlegasti, enda hafði hann fengið
ágæta vitnisburði hjá kennara sínum og presti. Vér
megum heldur ekki, þrátt fyrir inngang þessarar frá-
sagnar, hugsa oss hann sem gersamlega óreynt barn.
Slíkt væri mikill misskilningur. Theodór hafði þegar að
baki sér eins árs dvöl í höfuðstaðnum, er saga þessi hefst.
Frá þessari dvöl átti hann margar sárar endurminningar.
Hann hafði svo sem komist í nægilega náin kynni við fáfengi-
legt glyslíf borgarinnar. Hann þekti orðið hættur stórborgar-
lífsins. Napra hæðnisbrosið, sem oft lék um varir hans,