Kirkjuritið - 01.03.1938, Blaðsíða 6

84
Ásmundur Guðmundsson:
Marz.
Hressandi vorblær fylgdi þessum ungu mönnum, og áttu
þeir nokkurn þátt í stofnun kristilegs stúdentafélags i
Reykjavík.
II.
Arið 1898, 12. júní, vígðist séra Sigurður prestur til
Útskála, og þjónaði því prestakalli í eitt ár. Vonirnar,
sem hann hafði gjört sér um yndi í prestsskapnum, rætl-
ust, og liann hugði hið hezta til starfa áfram þar syðra.
En ýmsar orsakir urðu þess valdandi, að hann sótti um
Ilofsprestakall i Vopnafirði. Illaut liann kosningu þar
og féklc veitingu fyrir prestakallinu 16. júni 1899.
Nokkurum dögum síðar, 27. júni, kvæntist hann Þór-
dísi Helgadótlur, lektors Ilálfdánarsonar, og i júlímán-
uði fluttu þau norður að Hofi.
Hof i Vopnafirði var þá talið eitt af heztu prestaköll-
um landsins, og sátu þar áður ýmsir liöfuðklerkar. En
þó mun þar ekki hafa setið meiri áhugamaður en séra
Sigurður. Honum var prestsstarfið köllunarstarf, sem
hann vildi vinna alt fyrir augliti Guðs. Þegar hann hafði
sannfærst um að eittlivað væri rétt, þá vildi hann ekki
víkja frá því um liársbreidd, hann kunni ekki að fara
krókavegi, heldur sótti beint fram skapfastur, og hug-
sterkur fyrir trú sína. Öll slörf sín að menningarmálum og
framfaramálum yfirleitt í prestakalli sínu vildi hann láta
með einhverjum liætti verða í þjónustu Guðs ríkis. Og
hann átti þá konu við hlið sér, er reyndist honum ómet-
anlegur styrkur í prestsstarfinu. Hann hóf starf sitt með
mikilli djörfung og hjartsýni og liafði að lexta í aðfara-
ræðu sinni þessi orð Páls postula: „Guðs samverkamenn
erian vér; Guðs akurlendi, Guðs liús eruð þér“.
En næsta sunnudag varð hann fyrir miklum vonhrigð-
um. Þá har aftur að messa að Hofi, því að ekki var
nema ein kirkja í prestakallinu. Sunnudaginn áður
hafði fjöldi fólks verið við messu. Nú hrá svo við, að
enginn kom. Þeir sem bezt þektu séra Sigurð munu