Kirkjuritið - 01.03.1938, Blaðsíða 12

90
Ásmundur Guðmundsson:
Marz.
3. Heimilisguðrækni. Með okkur séra Þorsteini Brieni
prófasti. 1927.
4. Apokrýfar bækur Gamla testamentisins. Við lukum
við að þýða það af þeim, sem þeir Þórhallur biskup
Bjarnarson og Haraldur prófessor Níelsson áttu eftir
óþýtt, en það var Síraksbók og tvö rit önnur. Sáum
við síðan um útgáfuna. 1931.
5. Iielgisiðabók íslejizku þjóðkirkjunnar. Við unnum
að samningu hennar og sáum um útgáfuna í samráði
við nefnd kosna á prestastefnu. 1934.
Auk þess hafa birzt fjölmargar ritgerðir eftir hann
um kristindómsmál og' kirkjumál í mörgum tímaritum,
einkum þó í Prestafélagsritinu, sem hann var ritsljóri
að alla tíð, 1919—1934. En síðustu 5 árin sá ég með
honum um útgáfu þess. Kirkjuritið tók svo við af því,
og vorum við báðir ritstjórar þess 2—3 fyrstu árin.
Engum er kunnara en mér um það, hve mikla stund
séra Sigurður lagði á að vanda bækur sínar og aðr-
ar ritsmíðar. Hann þaulhugsaði efnið og skipaði
þvi niður ljóst og skilmerkilega og af vísindalegri
nákvæmni. Fræðarinn kom æfinlega skýrt fram, kenn-
arinn í samstæðilegri guðfræði, sem vildi, að hvað eina
. kæmi i réttri röð og á sínum stað. Og hann vildi eitt-
livað ákveðið með liverri ritgjörð. Þótt þær bæru ekki af
að andríki né glæsilegum stíl, þá höfðu þær allar lifandi
boðskap að flytja. Hann skrifaði aldrei svo um sitt mikla
— eina áhugamál, að það væri ekki með hjartablóði.
All skvldi það vera i þjónustu guðsríkis, eða styðja á
einhvern hátt, eins og hann komst oft að orði, liið góða,
fagra og fullkomna. Hann vildi, að íslenzka þjóðin yrði
Guðs þjóð, frjáls, víðsýn, helguð orði og' anda Krists.
Því að alt skyldi miða við Krist jafnt trú og siðgæði. Þeg-
ar annarsvegar var bókstafur gjrðingdóms og erfikenn-
inga — og hins vegar máttarorð Jesú Krists: „En ég
segi yður“, þá átti valið í milli að verða þjóðinni létt.
Allir, sem Kristi vildu vinna af heilum hug, áttu að