Kirkjuritið - 01.03.1938, Síða 33

Kirkjuritið.
Kennarinn.
111
urs í þrekraunum æfinnar, og' standa þannig í lifandi
sambandi við föðurinn. Þessvegna liggur liætta í því, að
leggja of mikla álierzlu á kennisetningarnar og nota
þær til fjandskapar og sundrungarefnis. Slíkar fræði-
legar deilur gera eigi annað en l)lása menn upp í hroka
og hatri, út af hlulum, sem allir eru ef til vill jafn fá-
vísir um. En þó að skilningsgáfan sé á ýmsan veg, getur
samskonar þrá brunnið í sálunum, þorstinn eftir hin-
um lifandi Guði og' hans dýrð. Og í þessari þrá ætlu
menn að geta sameinast og. í kærleikanum liver til ann-
ai's — allir þeir, sem trúa á veg kærleikans og hlíta
vilja leiðsögn meistarans, sem var þeirri hugsjón trúr,
alt fram í dauðann á krossinum.
Það var af þessari áslæðu, sem próf. Sívertsen var
það fremur óljúft, að sjá okkur hamra á okkar guð-
fræðilegu deilu- og ágreiningsefnum í tíma og ótíma.
Með því sá hann eigi, að við kænnun öðru af stað en
deilum og þráttunum og óvild, sem alt var fjarri dýpsta
eðli og tilgangi kristindómsins.
III.
Alt jxetta rann upp fvrir mér síðar, er ég kyntist hon-
l*m nánar og lærði að skilja hann betur. Það hik, sem
mér hafði áður virzt tilheyra veikleikanum, tilheyrði
raunar styrkleikaxxum. Hann óttaðist það eigi i raun
«g veru að segja eins og honum fanst. Það gat liann
sagt afdráttarlaust, ef ]xví var að skifta. Hann óttað-
ist það, að gangast á lög' bróðurkærleikans, vekja
misskilning, óvild og sundrung þar, sem átti að
rikja eindrægni og bróðurþel. Honum blöskruðu
binar tryltu, bölþrungnu öldur flokkadráttanna í þjóð-
félaginu og sá i þeim liina blindu baráttu fjandskapar-
'ns, sem starfar til eyðileggingar. En sál lians blæddi
**f því, að sjá þetta sama afl ná að saurga málefni krist-
mdómsins, sem honum var heilagt. Öll hans hugsun
miðaði því að þessu, xið reyna að beina hugum manna