Kirkjuritið - 01.10.1938, Blaðsíða 36

366
Þorsteinn Briem:
Október.
síðan skipuð fátækrafulltrúi, og loks framfærslufulltrúi og gegndi
hún því starfi til dauðadags.
Við þessi störf varð henni enn betur ljóst, hve löggjöf vor í
mannúðarmálunum er skamt á veg komin. Vegna þeirra mála gaf
hún því kost á sér til landlcjörs 1930 og átti sæti á þingi upp frá
því. Þar hefir hún borið mannúðarmálin sérstaklega fyrir brjósti.
Á þingi tók hún meðal annars að sér það mál. sem prestarnir
höfðu einkum beitt sér fyrir og flutti þar margsinnis frumvarp
um heimili fyrir vangæf börn og vanrækt. Og þótt frumvarp henn-
ar hafi eigi enn orðið að lögum, hefir þó fengist styrkur bæði til
þess hælis, sem prestarnir hafa staðið að, og til dagheimila fyrir
börn, þar sem brýnust er þörfin í kaupstöðunum.
Svo er um mörg þau mannúðarmál, sem Guðrún flutti á þingi,
að viðurkenningin hefir áunnist. Og merkið stendur þó maður-
inn falli.
Sem vænta mátti hefir kirkjan eigi átt einlægari vin á þingi
en Guðrúnu.
Studdi hún mjög að framgangi kirkjumálanefndarfrumvarpanna
1931. Og 1933 flutti hún í samráði við þann, er þetta ritar, breyt-
ingartillögu um prestakallasjóðinn, er mörgu góðu hefir til vegar
komið, þó síðar væri af klipið.
Eitt af kirkjulegum áhugamálum hennar var endurreisn Þing-
vallaprestakalls. Heyrði ég hana aldrei tala betur á þingi, en í
því máli, þó engu yrði áorkað.
Þau nánu kynni, sem Guðrún fékk á högum fólks, knúðu hana
oft til að taka pennann. Því að margar umbætur vildi hún
styðja, bæði í ræðu og riti, og svo létt var henni um að rita, að
segja mátti að penninn léki henni í höndum.
Kyrlátt kærleiksstarf hennar veitti henni og margháttaða
reynslu og mannlífsþekkingu.
Sú þekking var henni bæði stoð og hvöt til að halda áfram
skáldsagnaritun sinni, er hún hafði ung byrjað.
Ritaði hún þrjár stórar skáldsögur prentaðar, en sú fjórða er í
prentun. Þá eru eftir hana a. m. k. níu styttri sögur og smásagna-
hefti, auk fjölda smásagna, er birtust í blöðum hér og erlendis.
Ein bók hennar hefir komið út á dönsku og í sumar hefir stórt
þýzkt bókaforlag boðist til að gefa út bækur hennar. Hún hefir
og þýtt eða endursamið nokkurar erlendar bækur og er „Tómas
frændi“ þeirra kunnastur.
í ritum Guðrúnar er sem klukknahljómur í lofti, enda fylgdi
hún þar reglu Páls í II. Kor. 10.5 að hertaka hverja hugsun til
hlýðni við Krist. Hún skrifaði eigi til þess eins að skrifa, heldur