Kirkjuritið - 01.10.1938, Blaðsíða 12

342
Ásmundur Guðmundsson:
Október.
íekið kristindóminn svo, sem væri hann aðeins fyrir ein-
staklingslífið og heimilislífið, en lílt eða eklci fyrir fé-
lagsmálin. Þau liafa því orðið útundan áhrifum hans,
eins og þjóðaviðskiftin sýna og sanna. Þennan örlaga-
þrungna tvískinnung verður að leitast við að nema
burl. Kristindómsboðunin hér á landi næsta áfangann
í sögu kirkjunnar verður að hæta úr því, sem brostið
hefir í þessum efnum, og leggja áherzlu á það, viðsýn
og hafin yfir flokkasjónarmið, hvernig lcenning Iírists
eigi að móta félagslíf vort og stjórnmálalíf og stökkva
hurt heiðninni, sem þar liefir ríkt. Ljósið frá Kristi
verður að falla á það, svo að það komi fram í allri
sinni nekt, blygðun þjóðarinnar vakni og hún þrái það,
sem hetra er, — þrái bróðurhug og réttlæti, í stað harð-
vitugra illdeilna stétta og flokka, og skilji, að Guð hefir
gefið oss gott land og nægtir handa hverju harni þess,
ef kærleikurinn fær að skifla og réttlætið.
Þessi kristindómsboðun verður um fram all að koma
fram í verki, og það hjá hverjum og einum kristnum
manni. Þá fer ekki hjá því, að alþjóð taki fult tillil til
hennar og láti að einhverju levti skipast við hana. Þá
nninii fremur sefasl æstir og ósáltfúsir lmgir, vandræði
levsast og deilur verða jafnaðar á friðsamari og farsælli
hátt en áður. Þá mun fórnarandi kristindómsins snerta
svo þjóðina, að menn verði engu ófúsari til þess, að færa
ættjörð sinni fórnir, en þeir eru uú til þess að láta hana
færa sér fórnir, og ættjarðarástin mun skipa þann sess,
sem henni ber.
Samvinnan með leikmönnum og prestum, sem nú er
hafin um land alt víðtækari en áður, og almennu kirkju-
fuudirnir verða jafnframt að eflast meir og meir og
miða að því, með einheitni og atorku, að samstilla hugi
landsmauna til voldugra átaka og stórra fórna, eins og
á stríðstímum, lil þess að þjóðin komist frjáls og ómevdd
yfir hætturnar og torfærurnar.
Ef þannig verður hagað förinni, þá megum vér vænta