Kirkjuritið - 01.10.1938, Blaðsíða 27

KirkjuritiS.
Kirkjan og dósentsmálið.
357
er hjá ríkisstjórninni, og kirkjan hefir ekkert að segja,
ef rikisstjórnin kann að finna flokkspólitíslca ástæðu til
að neyta valds. Það er stalinskur andi, sem svífur yfir
vötnum þessa máls. Þar er hættan fólgin, og þar gefið
tilefnið til þess, að kirkjan má ekki þegja, heldur taka
upp þá stefnu, sem fyrirbyggi að slíkt geti endurtekist.
„Þar sem ábyrgðin er, þar verður líka valdið að vera“
er liaft eftir einum af snjöllustu núlifandi stjórnmála-
mönnum Norðurlanda. Hin siðferðilega ábyrgð á vel-
ferð og framtíð kirkjunnar hvílir á herðum okkar, sem
ýmist liöfum það hlutvérk, að vinna kirkjulegt starf,
eða st}Tðja kirkjuna sem meðlimir hennar. Þá hlýtur
líka valdið að eiga að vera þar líka. Ríkisvaldið og
kirkjan eru i eðli sínu óskyldir aðiljar. Kirkjan, eins
og liún verður að skoðast, sem fjelágssltapur trúaðra
manna, hlýtur að vera sjálfstæð stofnun og óháð íhlutun
ríkisvaldsins, meðan starfsemi henn/ar ekki kemur í
hága við viðurkendar siðgæðiskröfur. Hitt er annað mál,
að rfkinu, vegna afstöðu sinnar lil trúar og siðgæðis-
niála, og þess menningarstarfs, sem hún vinnur, finst sér
skylt að stvðja liana og starfsemi hemíar. En sá stuðn-
ingur á ekki, og má ekki fara inn á yfirráðasviðið, geri
hann það, lilýtur flokkspólitískt ríkisvald altaf að verða
hemill á sjálfstæðri og eðlilegri þróun kirkjunnar og
þess starfs, sem hún vill vinna.
Að svo mæltu legg ég þetta mál i liendur fundarins.
kirkjuþing hins ev. lút. kirkju-
FÉLAGS ÍSLENDINGA í VESTURHEIMI.
Kirkjuþingið var háð 17.—21. júní í Argylebygð í Mani-
toba, og er skýrsla um jiað í júlihefti Sameiningarinnar.
Kirkjur Islendinga jiar i bygðinni eru fjórar, var þing-
ið flutt til milli þeirra, svo að söfnuðirnir hefðu jiess sem
niest not. Mun þetta viturlega ráðið og auka áhuga al-