Kirkjuritið - 01.02.1940, Blaðsíða 15

KirkjuritiÖ.
Eining kirkjunnar.
53
^öderbloms erkibiskups 1931 misti nefndin iiezta mann
sinn, en þó befir ekki orðið minsta lát á störfum bennar,
heldur hefir hún stöðugt fært út kvíarnar. Hún liefir
i'i'Undið af stað fundahöldum, þar sem menn frá ýmsum
bjóðum hafa tekið félagsmálin til vísindalegrar meðferð-
ar> stuðlað að því, að ágæt vísindarit liafa verið samin
°ö gefin út, og sett á stofn sumarskóla i Genf. Með þessu
ni°li undiibjó nefndin, eða ráðið sem nú er kallað, annað
Juikla allsherjar kirkjuþingið í Oxford sumarið 1937.
Þingið stóð yfir dagana 12.-—26. júlí. Voru fulltrúar
kirkjufélaganna, sem sóttu það, alls um 270, aðallega and-
legrar stéttar menn. Samfara þeim var tæpt hundrað full-
h’úa, sem voru sérfræðingar í þeim málum, er áttu að
'erða rædd á þinginu, voru meðal þeirra ekki allfáir há-
skólakennarar i guðfræði, stjórnlagafræði og liagfræði.
Auk þeirra voru um liundrað fulltrúar frá æskulýðsfélög-
Uni og mikill fjöldi fulltrúa frá ýmiskonar kristilegum
iélögum. Voru fundarmenn um 750—800 alls. Enginn frá
slandi, því miður. Aðalforseti þingsins var Jobn Mott,
ieiðtogi Kristilegu stúdentabreyfingarinnar. En mestur á-
hrifamaður á því mun erkibiskupinn af Kantaraborg liafa
'erið, C. G. Long. Hann flutti í þingbyrjun ræðu mikla í
stoersta sal Oxfordháskólans og mælti þá þegar þeim orð-
llln> sem endurómuðu i hugum manna þingið á enda:
’>Tímarnir nú eru svo miklir andlegir byltingatímar hjá
ÚJoðum jarðarinnar, að þeim verður belzt líkt við hnign-
Un Rómaveldis eða viðreisnaröldina og siðaskiftaöldina.
S þegar þetta byltingartímabil stendur hæst, þá erum vér
a*Iaðir til þess að íhuga í sameiningu, liver eigi að verða
afstaða kristindómsins til þess, og hvaða vitnisburð kristin
'hhja skuli bera fram.“
hlann þenti á það, að í öllu þessu myrkri bæri birtu af
'axandi samtökum kristninnar, og kvaðst vænta fyr eða
S1ðar samvinnu við rómversk-kaþólsku kirkjuna.
»Vér, sem liér erum samankomnir, erum sannfærðir
Uln> a® fagnaðar'erindið um Guðs ríki sé eina valdið, sem