Kirkjuritið - 01.02.1940, Blaðsíða 34

72
Pétur Oddsson:
Febrúar.
Þó verður að undanskilja eina námsgreinina: Kristin-
dómsfræðsluna.
Hvergi í allri Evrópu er Jögð jafn milcil rælct við kristin-
dómsfræðsluna i skólum sem Finnlandi, nema ef vera
kynni í einhverjum sérskólum (t. d. einstöku skólum ensku
kirkjunnar.)
Má þar fyrst Jjenda á stundal'jöldann, sem kristnum
fræðum er ætlaður í finskum skólum.
Nefna má sem dæmi barnaskólana i Tammerfors. Þar
eru þessari námsgrein ætlaðar 4 liálfstundir á liverri vilcu
fyrsta skólaárið, (5 liálfstundir á vilcu á öðru ári, 4 lieil-
stundir vikulega á þriðja, fjórða og fimta slcólaári. En
upp frá þvi 2 stundir á viku í framlialdsbekkjunum.
í barnaskólunum í Helsingfors og Ábo er stundaslcift-
ingin milli bekkja eigi sú sama, en heildartalan aðeins 1
Iieilstund lægri vfir allan skólann.
Til samanburðar má geta þess, að kenslustundafjöldi
i kristnum fræðum, sem ráð er fyrir gert í íslenzkum
slcólum, er meir en þrem sinnum lægri fyrstu 6 slcóla-
árin, eða sem samsvarar 8 stundum á viku á móti 25
kenslustundum i finslcum skólum.
En munurinn er þó elcki allur kominn i ljós með því.
Kristindómsfræðslan hverfur alveg úr íslenzkum skól-
um eftir að harnaskólunum lýkur,*) en heldur áfram í
Finnlandi sem og hinum öðrum Norðurlöndum, all upp
að háborði stúdentsprófsins.
Af þessu er nú hert, að Finnar gera kristindómsfræðsl-
una að milclu meiri þætti í mótunarstarfi slcóla sinna en
aðrar Evrópuþjóðir alment, sem ýmist útiloka kristin-
dómsfræðslu alveg úr skólum sínum (t. d. Fralckland), eða
ætla kristnum fræðum almennast 2 stundir á vilcu hverri i
hverjum bekk barnaskólanna.
En hvað gagnar svo mikiþ lcenslustundafjöldi án
kennara, sem liafa trú á námsgreininni og leggja sig fram
‘) Kristin l'ræði eru kend í Gagnfræðaskóla Reykvíkinga.