Kirkjuritið - 01.02.1940, Qupperneq 22

60 Ragnar Ásgeirsson: Fébrúár.
„Vígða laugin“ á Laugarvatni er því með öðrum orð-
um hin forna Reykjalaug. Það hygg ég rétt ályktað, að
þá liafi Laugarvatn heitið Reykir, eins og aðrir þeir staðir,
þar sem mikið rýkur úr jörðu. En eftir vigslu Reykja-
laugar komst liún í það álil sem merkur og helgur slaður,
að hún breytir nafni á bænum og sveitinni, sem hér eftir
verður: Laugarvatn og Laugardalur. Hinir stóru hverir
eru svo áberandi, að eðlilegt var að staðurinn hlyti nafn
sitt af þeim, en laugin var ekki stór og á henni bar lítið.
Það er fyrst eftir skírnaratböfnina, vígsluna, að hún verður
helgur staður í hugum manna. Kyngikraftur hins vigða
vatns var álitinn mikill fyrrum. Enn þekkist það, um öll
Norðurlönd, að mæður bregða tveim fingurgómum í vatn
það, er börn þeirra voru skírð i, og bera það í augu sér,
þvi að það er læknisdómur, sem gefur góða sjón. Og frú
Ingunn Eyjólfsdóttir á Laugarvatni hefir sagt mér frá því,
að þegar liún var barn, i Laugardal, þá hafi oft verið sent
eftir vatni í Vígðu laugina, þegar einhver veiktist á hæj-
unum. Svo að trúin á laugina lifir fram á okkar eigin
daga.
Annar merkisathurður íslenzkrar sögu kemur einnig
þessari laug við.
Þegar Norðlendingar sóttu lík Jóns Arasonar og sona
hans til Skálholls og fluttu þau heim, þá komu þeir við
hjá lauginni. í Biskupaannálum er svo sagt, að þeir hafi
grafið líkin upp og flutt þau að Torfastöðum um kvöldið.
En næsta dag fóru þeir að Laugarvatni og tjölduðu þar
yfir líkin „og þógu þau og bjuggu um þau til fulls“. Hal'i
Vígða laugin verið álitinn helgur slaður í kaþólskum sið,
þá er það ofur skiljanlegt, að þeir veitlu Jóni biskupi
og sonum bans fullan umbúnað þar, enda á leiðinni, þegar
farið var um Þingvöll og Borgarfjörð, eins og hér var gert.
Við Vígðu laugina standa 6 steinar, allstórir. Þeir heita
Líkasteinar, og eru um þá þau ummæli, að líkbörur feðg-
anna hefðu verið lagðar á þá. Þarna eru engir aðrir stein-
ar nálægt, og liefir þeim auðsjáanlega verið velt að.