Kirkjuritið - 01.01.1942, Síða 9

Kirkjuritið.
Á brattann.
Ræða í ársbyrjun eftir Ásmund Guðmundsson.
Eftir sex daga tekur Jesús þá Pétur og Jakob
og Jóhannes bróður hans með sér, og fer með þá
upp á hátt fjall (Matt. 17, 1).
Þeir höfðu dvalist undanfarið, Jesús og lærisveinar lians,
í héraðinu fagra norður af Galíleu, þar sem kvíslar .Tór-
danar spretta upp og falia silfurtærar um víðar skógar-
lendur. Hann hafði sagt þeim það, sem varðaði líf þeirra
og mannkynsins meir en alt annað, en þeim gekk treglega
að skilja. Þá velur liann þrjá þéirra, sem honum voru
handgengnastir, og leggur með þá á brattann, upp rætur
og hlíðar Hermons, sem gnæfir i norðri fannhvítri jökul-
krúnu liótt yfir önnur fjöll. Þeir klífa brekkurnar hverja
af annari, vaxnar birki, kýprusviði, eikum og aldintrjám
og skornar sundur af giljadrögum og dældum, og því
hærra sem kemur, því tignarlegri og glæstari verður út-
sýnin suður yfir landið og loftið svalara og hreinna. Loks
nema þeir staðar uppi á einni bungunni, og þar gefur
lærisveinunum nýja, undursamlega sýn yfir alt, sem Jesús
iiafði áður sag't, yfir dýrð lians og mannlífsins, eins og
því á að lifa.
* * *
Þessarar fjallgöngu Jesú og lærisveina hans er okkur
holt að minnast i upphafi nýja ársins, því að enn stendur
líkt á fyrir okkur og lærisveinunum veiku og sljóu niðri
á jafnsléttunni og þörfin okkur jafn brýn að taka stefnuna
með Jesú hærra og hærra, upp þangað, sem við munum
öðlast fyllri skilning á guðlegri leiðsögu lians og lífi sjálfra