Kirkjuritið - 01.01.1942, Qupperneq 16

10
Ásmundur Guðmundsson:
Janúar.
liefir verið lilíft og þjóðin iiúið við árgæzku og veðursæld.
Það liefir ekki enn orðið henni það þalckarefni, sem vera
ætti. Sjómannastétt hennai’, sem hefir sólt henni hjörg og
hætt lífi sínu við hetjudáðir, hefir orðið að færa þungar
fórnir og sárar. Það hefir ekki enn knúð þjóðina til þeirr-
ar alvöru og ábyrgðar, sem henni er skylt að gæta. Svo
húið má ekki lengur standa.
Lítum um öxl. Saga lands oklcar er mikil orðin, þótt
ckki sé hún löng. Þjóðin liefir varist vel á liðnum öldurn,
lagt á hrattann, en þó hrasað stundum. Hið neðra liggur
leiðin um kletta og klungur, urðir og aurskriður, en einnig
um grasgeira og fríðar blómabrekkur. Hvernig sú lilíð öll
mun blasa við eftirleiðis, er undir því komið, hvernig þjóð-
inni farnast nú gangan upp einhvern örðugasta lijallann.
Okkar kynslóð á að taka þar við af horfnum kynslóðum,
sem dyggast hefir verið unnið. llún á að halda áfram þeim
þáttum lífs þeirra, sem reynzt hafa giftudrýgstir: Trú-
rækni, þjóðrækni, þolgæði og seiglu, eljan og atfylgi. hug-
prýði og hjálpsemi og kærleikslund. Og þá mun birta vfir
förnum vegi og dýrðardæmin frá beztu reynslu þjóðarinn-
ar verða henni máttug hvöt til þess að sækja hærra á
sömu braut. En þyngstu ógæfusporin áður munu ekki
valda jafnsárum harmi og fyr. Missir frelsis og sjálfstæðis
þjóðarinnar í Iok Sturlungaaldar fyrir sundrung og flokka-
drætti mun ckki verða sama minning, hvort sem þjóðin
apast nú að þeim óheillum í annað sinn til svipaðs ófarn-
aðar, eða lætur þetta víti sér til vamaðar verða. Læri þjóð-
in nú af því það, sem henni er ætlað að læra, þá munu
sólargeislar einnig geta sundrað sortanum yfir þeim feigð-
argljúfrum.
Þjóðargangan á þessu nýja ári og hinum komandi verð-
ur að vera fjallganga með Jesú Kristi sókn liærra og
hærra, vigð siðgæði og trú, þar sem hann er Ieiðloginn.
Forystumenn hennar á hvaða sviði sem er verða að beygja
kné sín í lotningu fyrir honum, mannkynsleiðtoganum
mikla, og þiggja hjá honum hjálp og ráð, og' allir aðrir