Kirkjuritið - 01.01.1942, Qupperneq 38

82
Frá vöggunni til kirkjunnar.
Janúar.
í andlegum efnum. Eldurinn getur ekki logað, nema honum sé veitt
eldsneyti; eldur andans ekki heldur.
Án trúarsamfélagsins missum vér óðar sjónar af veginum, sein
er Kristur.
Þess vegna eru kennimenn og leiðtogar sendir.
En gamla fólkið gengur ekki í kirkju með þungu geði. Það fer
til að öðlast lifið og gleðina. Það hefir svo oft fundið, að livergi
annars staðar var „hlífðarskjól". Og það hefir svo margt að þakka,
frá Guðs húsi.
Vel vitum vér, sem nú eigum árin að haki og sótt höfum t'ii
kirkjunnar þrek og hugrekki í daganna þraut, að brátt tekur
kirkjugöngunum okkar að fækka.
Innan skamms verður sú kirkjuferðin hafin, þar sem skilað
verður síðustu kveðjunni lil samferðafólksins, og presturinn kveð-
ur sóknarharnið sitt liinzta sinni, með heilagri kveðju Mósesar.
En minningarnar vaka og fylla hugann rósamri gleði og þakk-
iæti til þeirra, er flutt hafa oss boðskap lífsins.
Honum, sem hefir varðað veginn með orði sínu og fyrirheitum,
sé heiður og þakkir fyrir kirkju og kristindóm.
Arndís Þorsteinsdóttir.