Kirkjuritið - 01.12.1944, Síða 3

í því var líf.
1 upphafi var orðið og' orðið var lijá Guði. í því var
líf, og lífið var ljós mannanna.
Þannig segir i einu jólaguðspjallinu, er nú hljómar vf-
ir hlóði drifna jörð.
Lætur ekki hærra helklukknahringing?
Kristninni i veröldinni virðist nú líkt farið og Mafíu
frá Betaníu er hún geklc til móts við Jesú, harmi loslin,
féll honum til fóta og mælti: Herra, ef þú hefðir verið
hér, væri bróðir minn ekki dáinn. Ef kirkja allra
landa og þjóða hefði verið fyllt heilögum anda Jesú
Krists og staðið ein og óskipt, trú köllun sinni, þá hefðu
ógnir þessa stríðs aldrei dunið yfir og breytt láði og legi
í voðalegan grafreit. Þá mundu fánarnir ekki drúpa nú,
heldur blakta liátl mót himni.
En María fékk sina huggun. Henni hlotnaðist það að
sjá sigurmátt lífsins yfir dauðanum, nýjan dag eftir
dimma nótl. Jesús kom til hennar og Jesús kemur
aldrei of seint.
Hann kemur enn. Jólin hoða aðeins eitt komu hans,
líf og Ijós mannanna. Og við birtu dagstjörnunnar sönnu
frá liæðum breytist allt: Það, sem vér nefnum dauða,
eru umskipti aðeins til fullkomnara lífs. Alls ekkert get-
ur stöðvað strauni lífsins. Dauðans valur er horfinn.
Hann er upprisinn. Hann er ekki hér. Honum er eins ng
oss frelsari fæddur. Jólin eru jafnt hátíð eilífðarinnar
og tímans. Jesús kemur. Bróðirinn er ekki dáinn.
Þjóð vor, sem hefir orðið að þola þunga liarma af
völdum heimsstriðsins ekki síður en margar aðrar, þarf
• vissulega einnig þessarar huggunar við. Fallnir synir
hennar og' dætur lifa, hvort sem leiði þeirra eru orpin