Kirkjuritið - 01.12.1944, Qupperneq 52

290
Benjamín Kristjánsson:
Okt.-Des,
það, seni maðurinn gerir eða lætur ógert, ákvarðast ai'
trú hans, vilja hans og lífsviðhorfi.
Því fer f.jarri, að þessi augljósi sannleikur sé ennþá
almennt skilinn og viðurkenndur i herbúðum vísinda-
manna og heimspekinga. Jafnvel gáfaðir hienn liafa lát-
ið sér sjást yfir það, hvílíka úrslitaþýðingu trúarbrögð-
in liafa, þegar um er að ræða siðahvatir mannsins, sjálfa
lífæð menningarinnar.
Einn af þeim mönnum, sem lengi hefir hamrað á móti
trúarbrögðum, er heimspekingurinn frægi Bertrand
Russel, sem um langt skeið liefir verið talinn einn af'
vitrustu mönnum hrezka heimsveldisins. IJann er tal-
inn einn af sex mestu stærðfræðingum veraldarinnar og
tiefir ritað margar bækur um heimspekileg og félags-
fræðileg efni.
Mér lék því allmikil forvitni á að sjá, hvað þessi mað-
ur legði til málanna, er ég fyrir nokkru rakst á pistil
eftir liann í amerísku tímariti, þar sem Jiann gerir grein.
fyrir því, livað liann mundi leggja mesta álierzlu á, ef
liann mælti tala við alla Bándaríkjaþjóðina í einum hóp.
Ilann segir meðal annars: „ Ég mundi fyrst og fremst
legg'ja álierzlu á það, að það sé á færi livers einstaklings
að undirbúa hamingjuríkið“. „Gott þjóðfélag“, segir liann,
„verður aldrei til, nema ef einstaklingarnir eru góðir.
Hver einstaklingur getur unnið að því, að skapa góð-
vild í sínu nágrenni i stað óvildar, sanngirni í slað öfga
og hamingju í stað þjáninga. Allir geta lagt fram sinn
skerf. Foreldrar, sem ala börn sín upp á þann liátt, að
þau verði umburðarlynir og góðviljaðir menn, leggja
fram stóran hlut. Allir, sem temja sér að standa gegn
freistingum ósanngirninnar og hlutdrægninnar og stuðla
að því að slcapa þjóðfélag, þar sem liagsmuna og sleoð-
anabarátta útilolear ekki sátt og samlyndi, leggja fram
sinn skerf.
Einn maður sýnist að visu eklvi megna mikils gegn
öllu því illa, sem mannkynið þjáir. En þegar þess er