Kirkjuritið - 01.12.1944, Qupperneq 57

Kirkjuritið. Hvað getur bjargað menningunni?
295
að iifa eftir æðri lögmálum og stefna til hærri mark-
miðs en dýrin.
Og þegar iiann skilur, að vizkan er æðri en vanþekk-
ingin, miskunnin meiri en grimmdin, fórnin stærri en
sjálfselskan — og þegar liann sannfærist um, að þetta
sé vegurinn og Jtannig sé hægt að lifa til meiri fagnaðar
og i æðri fegurð — ])á hefir hann líka í raun og veru
öðlast trú á Guð og allt liið æðsta og fegursta, sem Guð
hefir haft að J)ýða fyrir kynslóðirnar.
VI.
Sé J)etta svo, livað eigum vér þá að gera til þess að
eignast eilíft lif?
Þetta er sú spurning, sem Jögvitringar J)essarar ver-
aldar leggja stöðugt fyrir l)oðendur trúarbragðanna. —
I^etta er spurning, sem margsinnis liefir verið svarað og
hver og 'einn á að geta svarað sjálfur. Svarið er enn hið
sama og Jesús gaf forðum: Haltu boðorðin!
En jafnvel meistarinn sjálfur gat ekl<i bjargað mann-
inum, sem vissi svarið, en vildi eldci fara eftir þvi.
Hér er vandamál, sem kirkjan á við að etja.
Spelcingar þessarar aldar segja: Hví gerir kirkjan ekk-
ert? Hún hefir nú Jjráðum starfað í tvö þúsund ár, og
enn er ástandið slíkt, sem raun l)er vitni. Er J)að eldci
ræfilsliætti og ónytjungsslcap slarfsmanna liennar að
kenna, Jivað lcirlvjan er áhrifalaus í lieiminum nú sem
stendur?
Sjálfsagt er að viðurkenna það, að ónýtir þjónar ei'-
um vér, l)orið saman við J)að, sem vér ættum að vera. En
fæstum mun vera ])að fyllilega ljóst, liversu verkefni
prestanna er stórum erfiðara og vandasamara en flest
önnur. Jafnvel eins góðgjarn og vitur gagnrýnandi og
))róf. Sigurður Nordal lætur í Jjós undrun yfir þvi, liversu
margir guðfræðingar flýja kirkjuna, lil að taka að sér
önnur störf. Hyggur liálft um liálft, að þetta hljóti að
stafa af efasemdum um talvinarldð. Hann segir:»„Hver