Kirkjuritið - 01.12.1944, Síða 72

310
J. .1.: Ferniingarundirbúningur. Okt.-Des.
Kris'ts eru eftir á jörðinni, þegar liann er farinn. Sumir
vinir minir iiafa sagt, að börnum mundi ekki géðjast að
svo förnum myndastíl. Ég befi dálitla reynzlu fyrir því,
að þetta er misskilningur. Allur þorri fullorðins fólks
liefir fjötrað sig við ákveðna gerð mynda, og þykir ekk-
•ert annað fallegt né bugnæmt en það, sem líkist ljós-
myndum. En börnin liafa allt önnur og frjálsari sjón-
armið. Það er I. d. líkara börnunum að teikna Jesú 12
ára í íiiusterinu stærri en fræðimennina og sýna bikar-
inn Jíka á myndinni af Getsemanefreistingunni. Ég er
viss um, að eigi fræðarinn sjálfur eitthvað af þeim hæfi-
leika að geta litið á blutina frá sjónarlióli harnanna,
verða myndirnar ómetanlegt hjálparmeðal við kennsl-
una.
Það er ekki siður að tileinka námsbækur neinum sér-
stökum mönnum. En ekki get ég að því gert, að þegar
ég hefi verið að vinna þetta verk, er það einn maður,
sem mér hefir livað eftir annað orðið iiugsað til í þakk-
látri minningu. Það er presturinn, sem fermdi mig
faðir minn. Sennilega var ekkert sérstakt um barna-
fræðslu hans að segja fram yfir það, sem almennt er.
En það var i öðru, sem mér finnst hann hafa borið af
flestum öðrum, barnslegu, kærleiksríku bugarfari,
fölskvalausri einlægni og óbilandi skyldurækni. Með þessu
ávann hann sér ást og virðingu allra sinna sóknarbarna.
Þegar allt kemur til alls, mun sú kennsla vera dýrmæl-
ari en allar bækur, en um leið vandasamari. Þess vegna
cr ég þeirrar skoðunar, að þegar við erum að þreifa
fyrir okkur um nýjar bækur og betri aðferðir, eigum við
þó fyrst og fremsl að kosta kapps um að minnast hinna
beztu manna og læra af þeim að „prédika á stéttunum.“