Kirkjuritið - 01.01.1946, Qupperneq 52

Jan.-Febr.
Við morgunbænir i kapellu Háskólans.
Eftir séra Þorgrím Sigurðsson.
„Sjá, eg liefi látið dyr standa opnar fyrir þér“.
Það var einu sinni guSfræðiprófessor að hefja starf
sitt við háskóla í Svíþjóð. Það var á þeim tíma, er mönn-
um þótti sem nýtt líf væri að færast í þau vísindi. Og
hann sag'ði við hina ungu menu, sem hann átti að
kenna: „Ég óska ykkur til hamingju með námið“.
Ég þykist vita, að flestir ykkar, ungu inenn, sem hér
eruð staddir, séuð stúdentar í guðfræði. Margir ykkar
hafa eflaust í hyggju að gerast þrestar eða ganga á ein-
hvern hátt í þjónustu kirkjunar. Sú j)jónusta er nú að
fyllast nýju lífi. Því langar mig til að mega segja við
ykkur. Ég óska ykkur lil hamingju með starfið, sem
bíður ykkar.
Þegar ég var ungur stúdent fyrir um 20 árum, voru
mörg öfl, sem vildu draga úr jæirri löngun, sem Guð
hafði vakið í hjarta minu, að verða prestur. En ég minn-
ist j)ess ekki, Guði sé lof, að hik eða efi liafi komizt að,
eftir að sú ákvörðun var orðin föst í huga mér. Oi'ðin,
sem ég las áðan úr lxeilagri ritningu töluðu til mín: „Eg
hefi látið dyr standa opnar fyrir þér“.
Mér þykir líklegt, að svo sé það enn, sem það var, þeg-
ar ungur stúdent velur sér æfibraut, með því að stunda
ákveðna námsgrein, j)á séu þeir ekki margir af vinum
hans, sem vilja að liann gerist prestur. Og þó að hann
lesi guðfræði, þá sé daglega hvíslað og kallað í eyra
hans úr einhverri átt: Þú skalt ekki ganga í þjónustu
kirkjunnar. Þessvegna langar mig til að segja við ykk-
ur, ungu vinir, eftir 12 ára reynslu: Það er yndislegt að