Kirkjuritið - 01.01.1946, Qupperneq 58

52
Ófei gur Vigfússon:
Jan.-Febr.
Gyðinga þegar Jesús grét yfir þeim. Ef þá hefði mátt
sjá og heyra upp eða inn i liinn andlega heim, allt upp
og inn i Guðs liæsta og innsta helgidóm, þar sem son-
urinn elskulegi „í skauti Föðursins“, horfði yfir þennan
mannheim og sá og lieyrði og skildi allan grátinn og
hláturinn héðan frá jörðu, þá hefði vissulega slíkur sjá-
andi mátti sjá og sannfærast um, að „sálarglötun synd-
ugs manns séð fékk gæzkan ei án tára“, og ekki heldur
neina af glötun annara gæða. Af þeirri rót var því líka
runnin sending og koma Krists í þennan heim, til þess
að vera hinni „meinvilltu mannkind“ vegurinn, sannleik-
urinn og lífið“, svo að hún þyrfti og skyldi í eða af
hlindri fávizku hvorki gráta né græta, og ekki heldur
lilæja ranglega til ófarnaðar.
En hvernig liefir þá liltekizt og verið um þetta hér í
mannheimi, síðan „Jesús grét yfir Jerúsalem“ forðum
Það hefir áunnizt, að allur þorri flestra þjóða og ein-
staklinga þekkir nú og veit með vissu „veginn, sann-
leikann og lífið“, og samtals mikill fjöldi manna alstað-
ar í allri stétt og stöðu og hverskonar kringumstæðum,
liefir, el'tir megni, kosið og kýs að ganga hann, eða fylgja
honum, og einnig að fá sem flesta aðra til að gera hið
sama, og í því felst þó alltaf velfarnaður, vonin og vel-
ferð manna. En alltaf og alstaðai- hafa verið og' eru
margir einnig þeir, sem laklega eða alls ekki trúa á „veg-
inn, sannleikann og' lífið“, sem Jesús vísaði á og fylgdi
sjálfur, ellegar þá telja sjálfum sér og öðrum trú um
fleiri vegu færa, og' líklegri lil farsældar, og auk þess
langtum greiðari og fýsileg'ri — og þar á meðal eru eink-
um leiðirnar til líkamlegri alsnægta og nautna, metorða
og valda, og þá er um að gera, að hver keppi við annan,
komist fram úr og verði „foringi“ og „leiðtogi11, livað
sem tautar eða kostar. En eitthvað er það, sem keppt er
um, og fer það eftir stéttum eða stöðum og „l'lokkum“,
sem nefndir eru „þjóðmálaflokkar“, sem hver einn þyk-
ist vera mestur og beztur, er mestum völdum og mun-