Kirkjuritið - 01.01.1946, Blaðsíða 40

34 Helgi Konráðsson: Jan.-Febr.
sem er gift Ólafi Kristjánssyni afgreiðslumanni í Reykja-
vik.
Árið, sem frú Anna dvaldist ekkja að Mælifelli, kynnt-
ist ég henni mest og kom þá oft á heimili hennar. Verða
þær komur mér mjög minnisstæðar. Þar var á heimil-
inu tengdamóðir hennar, frú Björg Einarsdóttir frá
Undirfelli, háöldruð. Hygg ég', að naumast sé unnt að
lmgsa sér ástúðlegri vináttu milli móður og dóttur en
var á milli þeirra tengdamæðgnanna. Þar var einnig
fóstursonur þeirra hjóna, Kristmúndur Bjarnason stúd-
ent, og yngri dóttir þeirra. Eldri dóttirin var farin að
heinian og eins fósturdóttir þeirra, Guðríður Helga Hjálm-
arsdóttir, þá húsett þar i sveitinni. Er mér minnisstætt,
hve hlý voru þau bönd, sem tengdu Mælifellsheimilið
saman, og hve mikillar virðingar og ástúðar liúsmóð-
irin naut. En þó vakti annað enn meira athygli mína,
það var samband nágrannaheimilanna við prestssetrið.
Hver maður í sóknum Mælifellsprestakalls og reyndar
viðar um Skagafjörð taldi sér slcylt og sjálfsagt að gera
frú Önnu á Mælifelli hvern þann greiða, sem á hans
valdi væri. Svo hafði hún unnið hjörtu allra þeirra, sem
lcynnzt höfðu henni á þeim tuttugu og tveim árum, sem
hún var húsmóðir á Mælifelli. Margir liöfðu komið
komið þangað á þeim árum, margir ferðamenn gist þar,
hörnin úr sóknunum höfðu dvalizt þar á vorin við
fermingarundirhúning, unglingar verið þar til náms á
vetrum og allmargt ungra pilta og stúlkna liafði komið
þangað á unglings aldri og átt þar lieima til fullorðins ára.
Sjálf liafði frú Anna aldrei talið eftir sér að heimsækja
sóknarbörnin í gleði þeirra og sorgum. Þegar nágrami-
ana þjáðu harmar ástvinamissis, gerði hún sitt lieim-
ili að þeirra heimili, hafði sjálf með höndum undirbún-
ing jarðarfararinnar og breiddi móðurlega hlýju og al-
úð yfir viðkvæm sorgarsárin.
Ég hygg, að ekki sé ofmælt, þó að sagt sé, að fjöldi
þeirra vina, sem hún liafði þannig eignazt, hafi borið