Kirkjuritið - 01.01.1946, Blaðsíða 8

Jan.-Febr.
Uppstigning.
i.
Gleðilegt nýár í Jesú nafni.
Hvað felst í þeirri ósk?
Það, að uppstigningin eigi sér stað.
Að sama skapi sem uppstigning verður í lífi þinu,
þjóðarinnar, mannkynsins, að sama skapi eignast þú,
þjóðin, mannkynið gleðilegt ár í Jesú nafni.
Nýlega hefir verið sýnt á leiksviði liér í Reykjavík
stórmerkilegt og hrífandi leikrit, sem leiðir í ljós af-
stöðu fólks eins og gengur og gerist til uppstigningar-
innar. Það fær málaða altaristöflu af uppstigningu Jesú
Krists sér að augnagamni, en lætur þar við staðar num-
ið, vill ekki leggja í raun og veru eitt fet á brattann til
fylgdar við hann. Uppstigning þess sjálfs er í hæsta lagi
draumórar, hvikulir eins og morgunský. Því fer líkt og
Pétri Gaut:
„Já, óska þess, hugsa það, já, enda vilja það,
en gera það, sjálfur skrattinn má skilja það.“
Það má segja um höfund þessa leikrits, að vinur er
sá, er til vamms segir. Bak við hverja setningu brennur
eldheitur áhugi á því, að skjótt verði skift um til hins
betra. Lifið liggur við.
Uppstigning Jesú Krists á ekki aðeins að vera um-
hugsunarefni okkar stutta stund einu sinni á ári, á upp-
stigningardag, heldur á hún að knýja okkur til að sækja
upp á við livern dag, Iivert ár, alla æfi. Stefna lians í
himininn á að vísa okkur veginn.
Þetta skildu fyrslu lærisveinar hans.
í þessum anda er frásögn Lúkasar í upphafi Postula-
sögunnar, sagnfræðingsins meðal guðspjallamannanna,
eins og hann hefir verið nefndur.