Kirkjuritið - 01.01.1946, Qupperneq 28

22
Benj amín Kristjánsson:
Jan.-Febr.
sé fallinn engill með tiltölulega litla hjálpræðismögu-
leika, heldur hinu, að hann sé andi, sem sé að fæðast
úr álögum dýraríkisins; skaparinn sé með hann í deigl-
unni og hafi ennþá hvergi fullmótað liann til sinnar
myndar. Og með þróunarsögu lífsins á jörðinni í bak-
sýn, má gera ráð fyrir, að sú sköpun geti tekið áramillj-
ónir, fremur en áraþúsundir, svo að engum þarf að
verða hverft við, þó að hægt miði á stuttu árabili. Hitt
er þó ekki óhugsandi, að þróunin kunni að geta tekið
stórt og óvænt stökk fram á við, er hún hefir náð viss-
um áfanga, og takmarkinu geli þannig orðið náð fvrr
en ráða mætli af fortíðinni.
Þegar þess er gætt, að mannkynið hefir ekki lifað
meir en fimmtugasta hluta ævi sinnar nokkru siðmenn-
ingarlífi, þá er naumast annars að vænta en að villi-
mennskan skjóti víða upp kollinum, líkt og húast mætti
við af fimmtugum villimanni, sem tekinn væri úr frum-
skógunum, og aðeins fyrir ári siðan væri farinn að
reyna að iifa siðuðu lífi. Hætt er þá við, að hið frum-
stæða eðli brjóti öðru hvoru af sér allar hömlur og
gjósi upp eins og hraunleðja úr eldgíg.
Miklu meiri undrun má hitt vekja, hversu framför
siðmenningarinnar, vitsins og mannúðarinnar hefir þó
verið stórkostleg, þrátt fvrir allt, þetta stutta timabil,
og hversu geysilegu valdi maðurinn hefir á örskömm-
um tíma náð yfir náttúruöflunum, Það má liiklaust
segja, að framförin hafi orðið mikil i siðmenningu,
jafnvel þó henda megi á þær ægilegu staðreyndir, sem
drepið hefir verið á hér á undan, og jafnvel þó að það
sé á engan hátt óhugsandi, að mannkynið kunni að
geta tortímt sjáfu sér i næstu alheimsstyrjöld, sem háð
væri með meiri gereyðingarvopnum en nokkru sinni
áður hafa verið tekin í notkun i sögu mannkynsins.
Þvi að gæta verður þess, að mannvonzkan liefir ekki
farið að sama skapi vaxandi og máttur þekkingarinn-
ar til eyðileggingarstarfsins. Þó að styrjaldarvopnin