Kirkjuritið - 01.01.1946, Blaðsíða 44

Jan.-Febr.
Eitt veit ég.
I 9. kap. Jóhannesarguðspjalls er átakanleg saga um blindan
mann, sem Jesús læknaði. Maðurinn var yfirheyrður stranglega
eftir þennan atburð. Hann var ekki margmáll en hann sagði þetta:
Eitt veit eg, að eg, sem var blindur, er nú sjáandi.
Þessi saga var mér rík í huga, er ég kom fyrir nokkrum dög-
i.m til Gísla Gíslasonar á Elliheimilinu Grund í Reykja.vík, og'
hann sagði mér frá lækningu þeirri, sem hann hafði hlotið
sunnudaginn 7. okt. síðastl. Hann var áður farlama maður árum
saman, dróst áfram á hækjum og tveir fingur kreptir í lófann á
annari hendi. Batinn kom, er hann hlýddi á útvarpsmessu séra
Árna Sigurðssonar í Fríkirkjunni. Fingurnir rétttust, hann gat
slept hækjum og staf, og illkynjað fótasár greri. Lýsing Gísla á
þessu er í Iíirkjublaðinu 19. nóv., og mun allur þorri lesenda
K rikjuritsins hafa séð hana þar. Hún er í fullri samhljóðun við
það, sem Gísli sagði mér. Ég háfði tal af þremur þeirra, sem
hann sagði, að hefðu séð með sér mynd Krists í skýi á suður-
himninum, þar sem þau voru saman komin í sal Elliheimilisins
20. ág. 1939. Bar frásögn þeirra saman við frásögn hans, þótt
þau segðu að vísu misnákvæmt frá. Heilsufar Gísla hefir batnað
að ýmsu fleiru en sagt hefir verið frá í blöðunum, og hefi ég
beðið séra Sigurbjörn Á. Gíslason að segja nánar þessa sögu en
gjört hefir verið.
Mér finnst mjög mikils vert um trúarfögnuð Gísia og bjarg-
fasta sannfæringu, og langar hann nú mest til þess að mega,
það sem eftir er æfinar, kungjöra, hversu mikla hluti Drottinn
hefir fyrir hann gjört.
Á. G.
„Mér falla hálfilla þessi blaðaskrif um hann Gísla, sem var
á hækjunum. Mér finnst það „prófanation“ eða vanhelgun að
vera að gjöra undrið, sem Guð hefir gjört, að þrætuepli trúlít-
illa manna.
Þeir trúðu fæstir forðum á Gyðingalandi, þótt þeir sæu dag-
lega tákn og stórmerki Krists. Andlegir frændur þeirra eru margir
vor á meðal. Það er ekki hæft við öðru en efnishyggjan hafi
enn í dag ýmsar „skýringar“ á því, sem hún botnar ekkert i.
Auk þess er hverjum trúuðum manni hollast að skoða dýrmæt-