Kirkjuritið - 01.04.1952, Blaðsíða 49

Þrettándaspjall 1952.
[Úr bréfi til ritstjóra Kirkju-
ritsins.]
Ég þakka þér fyrir ágæta ræðu í Háskólakapellunni í dag,
yinur, og sálmavalið. Það er hressing og styrkur fyrir oss, sem
1 dreifingunni og tribulationinni búum, og sjáum ekki út úr
aUgunum fyrir sterkviðris hríðarbyl, að heyra innblásnar ræð-
Un og voldugan, sálarhlýjan, heilhuga sálmasöng, þar sem hver
salmur, sunginn undan hjartarótum trúaðra skáldjöfra, er
nægtanóg efni í úrvalsræðu. Samt hefði ég — auk Brorsons,
Matthíasar, Grundtvigs og Hallgríms sálmperlunnar — líkleg-
ast einnig viljað syngja, auk stjömusálms Grundtvigs og Bíle-
ams, eða réttara sagt Bíleams og Grundtvígs, sálm J. H. New-
mans> kardínála, sem orkti, nýstaðinn upp af sóttarsæng á
Sikiley — ;>þar sem hann mátti ekki vera að eyða tíma í að
^eyja, vegna þess að hann hafði verk að vinna“, sálminn: Lýs
milda ljós. Hann orti sálminn á leiðinni frá Palermo til Mar-
seille, og 5 dögum eftir heimkomu hans flutti Keble ræðuna,
sem kom af stað „Oxford-hreyfingunni“, til verndar postullegu
kiskupserfðakirkjrmni
Mér finnst sálmurinn:
Lýs, milda ljós, í gegnum þennan geim,
mig glepur sýn,
þvi nú er nótt, og harla langt er heim,
ó, hjálpin mín,
styð þú minn fót; þótt fetin nái skammt,
ég feginn verð, ef áfram miðar samt,
eiga svo vel við krossfararasöng kynslóðanna í pílagrímsför
aldanna.
Hefðu vitringarnir, sem sáu stjörnuna og leituðu „hins ný-