Kirkjuritið - 01.01.1953, Blaðsíða 5

Öll er hjálp af þér.
Með lofgjörð til Guðs skal heilsa nýju ári, hinni sömu
sem hljómað hefir frá kristninni á liðnum öldum.
Hana má orða á ýmsa vegu, svo sem gjört hefir verið
frá upphafi. En efni hennar er í dýpstum skilningi aðeins
eitt, það er Kolbeinn Tumason kvað í bænarsálminum
fagra til Guðs:
öll er hjálp af þér.
Og þannig ber einnig að líta yfir farinn veg.
Dýrasta reynsla vor er sú, sem vér höfum öðlazt í sam-
félagi við Guð. Hjarta vort hefir fundið nálægð hans.
Hið hulda líf þess hefir með undursamlegum hætti verið
snortið af anda hans. Dag frá degi hefir dýrðarmynd hans
Ijómað hug vorum og fyllt hann helgri ró eða svimandi
Saelu, stundum með óumræðilegri tign og veldi, svo að
°ss hefir þótt sem allt annað hyrfi fyrir honum einum
eða væri aðeins til að svo miklu leyti sem það væri í hon-
Urn. stundum með blíðum blæ kærleika hans, svo að vér
höfum getað andvarpað:
Minn hugarstyrkur, hjartans meginmáttur
og minnar sálar hreini andardráttur.
Að svo miklu leyti sem líf vort hefir náð að mótast af
þessari reynslu hefir það orðið gifturíkt. Hún er sólskinið
1 hlíðarslökkunum hið neðra, sem liggja oss að baki. Henni
er það að þakka, að þar vex nokkur gróður, að þar spretta
blóm, sem bera vitni fegurð og hreinleika, en ekki allt
ufin hraun og aurskriður. Af sjálfsdáðum einum höfum
Ver ekkert megnað. En fyrir miskunn Guðs hefir birt, svo