Kirkjuritið - 01.01.1953, Blaðsíða 26

24
KIRKJURITIÐ
hugsun á þennan hátt: Áfram inn að kjarna fagnaðarerindis-
ins, áfram til Krists, sem er hið lifandi og lifgefandi orð Guðs.
Enda þótt ræða þessi væri hvergi snjöll með afbrigðum,
var þó ýmislegt myndarlega sagt í henni, og snöggt betri var
hún en ég bjóst við. Nygren nýtur annars mikils álits sem
guðfræðingur í heimalandi sínu og sjálfsagt er hann allvel
lærður maður, en naumast frumlegur hugsuður að sama
skapi. Frægastur er hann fyrir bók sína um Eros og Agape,
sem er alveg frábært dæmi um það, hvað orðhengilsháttur
getur teymt guðfræðinga út í mikla vitleysu. I skýringarriti
sínu yfir Rómverjabréfið leggur hann alla áherzluna á ger-
spilling manneðlisins og heiftarreiði Guðs. Svo vondur er
maðurinn að ætlun Nygrens, að óskiljanleg er ást Guðs á
honum. Jafnvel hinn endurleysti maður verðskuldar á engan
hátt náð Guðs. Ekki verður heldur séð, að Nygren geri ráð
fyrir að náðin breyti manninum, svo að hann verði húshæfur
í himnaríki eftir frelsunina. Manninn skortir algerlega hæfi-
leika til að elska Guð. Endurlausnin er tilreiknuð.
Það er vissulega stórvirðingarvert, að maður, sem hrærzt
hefir í þessum þröngu andlegu skorðum mestan part ævi
sinnar, meðan hann var háskólakennari, skuli nú vera farinn
að fá aðkenningu af því, að einhvers þurfi annars við til að
blása lífi í kirkju framtíðarinnar en að endurtaka þennan
bölmóð fornaldarinnar: Nú þurfi að endurhugsa fagnaðar-
erindið og setja það fram þannig, að það geti orðið skiljanlegt
kynslóð nútímans.
Hér á íslandi hafa menn skilið þetta í hálfa öld. Gott er,
ef frændur vorir á Norðurlöndum og lútherskir menn í víðn
veröld taka nú senn hvað líður að átta sig á þessu. En eins
og ég kem brátt að, verður ekki sagt, að þessu þingi tækist
að stíga stórt skref í þá átt. Til þess var einmitt traditional-
isminn of rótgróinn í flestum liinum lúthersku fulltrúum. En
áður en ég vík betur að þessu, vil ég skýra örlítið nánar fi'a
þinginu, ytra fyrirkomulagi þess og fundarstörfum, þó að
engin leið sé að rekja þau nema að tiltölulega litlu leyti.
Fundarhöldin. Ritari framkvæmdanefndar, dr. Carl Lund-
Quist, skýrði frá því við þingsetninguna, að
mættir væru til kirkjuþingsins 227 aðalfulltrúar, 207 auka-