Kirkjuritið - 01.01.1953, Side 12

10
KIRKJURITIÐ
G. Stephansson. Gunkel var einnig skáld, og hygg ég, að
öll rit hans beri vitni um það. Við töluðum mest um guð-
fræði, eða ef til vill réttara sagt: Hann talaði og ég hlýddi
á. Stundum flutti hann heil erindi um Sálma Gamla testa-
mentisins og spámenn þess. Allt, sem hann sagði, virtist
mér jákvætt og veigamikið.
Á göngunni um skóginn nam hann oft staðar. Hjartað
þurfti að hvílast, og jafnframt var honum stundum svo
mikið í hug, að hann varð að horfa á mig fast og lengi
og fylgja þannig orðunum eftir. Hann lýsti guðfræði-
stefnunum og sagði fyrir sumt það, er síðan hefir komið
á daginn. Eitt sinn mælti hann eitthvað á þessa leið:
„Gagnrýnin er komin út í öfgar. Við þurfum að gæta
okkar. Við verðum að standa vörð um það, sem já-
kvætt er.“
Vísindastefna guðfræðinnar hefir unnið
Refilstígír. sitt mikla gagn og vinnur enn. Kristin-
dómurinn er reistur á því bjargi, er bif-
ast hvergi við heilbrigða, sögulega rannsókn, og guil hans
skírist aðeins í deiglunni. En því er þó ekki að neita, að
margir guðfræðingar hafa lent út á refilstigum í gagn-
rýni sinni, svo að við þá má segja með réttu það, er
Festus mælti forðum við Pál:
„Hið mikla bókvit þitt gjörir þig óðan.“ Þeir hafa villt
svo sýn bæði sjálfum sér og öðrum, að þeir hafa misst
fótfestuna. Jafnvel Samstofna guðspjöllin eru ekki talin
söguheimildir í raun réttri. Undirstaða þeirra á að vera
söguleg erfðakenning í kirkjunni, sem breyttist eftir þörf-
um. Auðvitað liggur saga að baki, en það er ekki auð-
velt að kynnast henni í upphaflegri mynd. Upphaflega
sögulýsingu skortir.
Þetta kemur ekki aðeins fram innan einnar guðfræði-
stefnu, heldur með fleirum, t. d. Barths-stefnunni.
Aðalmaður hennar, næstur foringjanum, er af mörg-
um talinn Rudolf Bultmann, nafnfrægur háskólakennari
um nokkra áratugi. Hann hefir m. a. ritað bók, sem nefn-