Kirkjuritið - 01.01.1953, Side 25

KIRKJUÞINGIÐ í HANNOVER
23
n>eð valdi né krafti, heldur fyrir anda minn, segir Drottinn
hersveitanna.“ Minntist hann í upphafi ræðu sinnar trú-
bræðranna í Austur-Evrópu, sem ekki mega nú um frjálst
höfuð strjúka. Hafði fimm þúsundum þeirra verið neitað um
fararleyfi til Hannover-þingsins, og viðgengst enn sú niður-
hegjandi harðstjórn á 20. öld, að valdhafar banna fullorðnu
fólki að fara bæjarleið til að hitta kristna meðbræður sína.
hað biskupinn alla kirkjugesti að rísa úr sætum i þögulli bæn
fyrir örlögum þeirra, sem þannig eru kúgaðir. Benti dr. Lilje
a, með hverjum hætti Jesús Kristur hefði öðlazt vald á himni
°g jörðu. Það var ekki með slíkum kúgunaraðferðum. Enn
v®ri það máttur kærleikans og andi kristindómsins einn, sem
^aegnaði að sigra harðstjórn og hervald.
Kirkjuþingið sett. Daginn eftir var kirkjuþingið sett í
Ræða Nygrens. hvolfsalnum mikla (Kuppelsaal) í hinu
veglega þinghúsi Hannover-borgar
(Stadthalle) af forseta Heimssambandsins, dr. Anders Ny-
gren biskupi i Lundi. Fjallaði ræða hans um meginíhugunar-
efni fundarins: Hið lifandi orS í ábyrgri kirkju. Var ýmislegt
hágott í ræðu biskupsins. Meðal annars sagði hann: Vitið
þér, í hvaða tilgangi vér erum hér saman komin? Tilgang-
Urmn er ekki sá, að tyggja upp það, sem siðaskiptamennirnir
sógðu, heldur að endurhugsa fagnaðarerindið og rannsaka það
nýju og boða það á máli nútímans. I lútherskri kirkju
hefir það verið venja að skoða fagnaðarerindið í ljósi Páls
guðfræðinnar, og stafar það einkum af því, að Lúther upp-
gotvaði fagnaðarerindið, meðan hann var niðursokkinn i að
h?sa rit Páls. Það, sem einkennir þennan fund vorn, er það,
'"'h hann brýnir fyrir oss að hefjast handa um að endurhugsa
hignaðarerindið frá sjónarmiði Jóhannesar. Biskupinn varaði
við auðveldri eftirhermu-guðfræði (traditionalismus), ef menn
vjldu vera frumreglum siðbótarinnar trúir. Hann sagði, að
•urkjan hefði oft tekið sér þessa áskorun í munn: Aftur til
Lúthers! En sagan gengi aldrei aftur á bak, heldur áfram til
h’amtíðarinnar. Þess vegna ætti kjörorðið að vera: Áfram til
Lúthers. Því að Lúther benti á veginn til dýpra skilnings á
[ognaðarerindi Krists. Og þegar vér tökum oss þetta kjörorð
1 rnunn: Áfram til Lúthers, þá gætum vér orðað þessa sömu