Kirkjuritið - 01.01.1953, Síða 51

REISIÐ VÖRÐUR
49
Hún hefir annazt þessar manneskjur af litlum kröftum
en því meiri nærgætni. Hlúð og hjúkrað nótt og dag, unz
hún signdi ásjónur þeirra í dauðanum og lokaði þreyttum,
slokknuðum augunum. En alltaf bættist í skarðið, og alltaf
v&r höndin jafn hlý, hjartað jafnfórnfúst, og svo mun
Verða, unz lífssaga hennar er öll, þótt kraftarnir séu nú
þrotnir.
Einn af ráðandi mönnum þorpsins sagði við mig: Það
væri orðið dýrt, ef sveitin hefði orðið að borga með þeim
fyrir sunnan. Og enn voðalegra hefði það verið fyrir
nokkrum árum, þegar hún hafði flest gamalmennin. En
kaupið hennar hefir aldrei verið annað en fæðið og svo
húsnæðið í kofanum. Hún hefir aldrei sett annað upp.
Hinn fórnandi máttur er hljóður. Nú brosir sjálfsagt lærða
fólkið í laumi að þessum blessuðum einfeldningum, sem
^úta níðast á sér. En nú vil ég spyrja: Er þetta ekki hinn
sanni þjóðarauður? Yrðum við ekki hræðilega snauð, ef
Þjóðin glataði slíkum hugsunarhætti? En í staðinn kæmu
steindauð form og kaldir útreikningar hagfræðinganna og
skrifstofufólksins ? Hvað skulu allar jarðvinnsluvélar, ef
enginn elskar gróðurmold landsins? Til hvers eru skólar,
ef enginn vill fórna sér fyrir börn af ástúð og skilningi?
^vað skulu spítalar og hæli, ef enginn fæst þar til starfa
af nærgætni og alúð? Hvað skulu kirkjur, ef enginn krýp-
þar í auðmýkt og lotningu? Hvað um okkar dýrmætu
andrit, ef enginn les þau lengur?
Þess vegna, kæru stúdentar og íslenzkt menntafólk,
Ssetið hinnar sönnu menntunar, huga og handar, sem ein
Setur varðveitt sjálfstæði og frelsi, hvernig sem fárviðri
'Úómaldarinnar leikur um löndin. Reisið vörður, setjið
Vegamerki samkvæmt þeirri reynslu, sem vissulega hefir
ezt varðveitt hina heilögu glóð kærleikans og föðurlands-
astarinnar, sem ein má verða óbornum kynslóðum til heið-
úrs 0g hagsældar um ókomnar aldir.
Vakið, vakið, hrund og halur,
heilög geymið íslands vé.
4