Kirkjuritið - 01.12.1953, Page 5

LÁTUM HJARTANS HÖRPUSTRENGI
227
æðsta von og eina trú,
enginn bjargar nema þú.
Okkar sekt með gjaldi greiddir,
glatað mannkyn heim svo leiddir.
Krýp ég nú við krossinn, bjarta
kærleiksmerkið Guðs, á jörð.
Eins og bæn frá bljúgu hjarta
barnið stamar þakkargjörð.
Þú, sem gerðir lönd og lá,
loftsins veldi tignarhá,
þú, sem hjálpar, hjúkrar, reisir,
huggar, styrkir, endurleysir.
Vægðu, Drottinn, vantrú minni,
veikum reynist brautin hál.
Veittu mér af vizku þinni
vonarinnar bænamál.
Fyrir genginn glópskustig
gjalda láttu ekki mig.
Breiddu yfir bresti mína
bróðurlega miskunn þína.
Sverrir Haraldsson.