Kirkjuritið - 01.12.1953, Blaðsíða 57

SÉRA EGILL H. FÁFNIS
279
hans til þess að verða prestur. Að þessu námi loknu settist
hann í Manitobaháskólann í Winnipeg. Sjálfur kostaði
hann nám sitt að öllu leyti og varð því oft að taka sér
hlé frá því til þess að stunda atvinnu sína, trésmíðar. Síð-
ustu þrjú námsárin las hann guðfræði við Lúterska presta-
skólann í Chicago og lauk þar embættisprófi vorið 1930.
Um þær mundir kvæntist hann Ellen Freeman, fæddri
vestra, en ættaðri úr Dalasýslu. Var hún barnakennari,
prýðilega vel gefin og sönghneigð. Þau eignuðust þrjá
sonu, sem allir eru á lífi. Frú Ellen stóð vel og trúlega
við hlið séra Agli í öllu starfi hans.
1 lok júnímánaðar 1930 var séra Egill vígður á kirkju-
þingi til prests í Argyleprestakalli í Manitoba og tók hann
þegar til starfa, einbeittur og hugsterkur og brennandi í
anda. 1 prestakallinu voru þá um þúsund islendingar og
fjórir söfnuðir, sem áttu sína kirkjuna hver. Þar starfaði
hann af stakri kostgæfni og dugnaði í 15 ár og tók mikinn
þátt í öllu félagslífi í byggðinni. Jafnframt var hann einn
af forustumönnum Hins evangelisk-lúterska kirkjufélags
íslendinga í Vesturheimi, stofnaði innan þess kristilegt
æskulýðsfélag og var ritari Kirkjufélagsins í 5 ár.
Árið 1945 var séra Egill kallaður til prestsstarfa í
Dakotaprestakalli í Mountainbyggð. Voru þar þá um 2500
Islendingar og 7 kirkjum að þjóna. Vann hann þar einnig
ágætt prestsstarf við miklar vinsældir og virðingu.
Hann varð forseti Kirkjufélagsins 1947 og gegndi því
starfi af mikilli röggsemi og skörungsskap til 1952.
Séra Egill var þrekmaður mikill og heilsuhraustur, unz
hann fékk aðkenning af hjartaslagi snemma í október sl.
Var hann þá fluttur í sjúkrahús í Cavalier og andaðist
þar 13. s. m. Er þannig dánardagur þeirra forustumanna
íslenzku kirkjunnar austan hafs og vestan, dr. Sigurgeirs
Sigurðssonar og séra Egils Fáfnis, hinn sami.
Séra Egill erfði ágæta sönggáfu frá föður sínum. Hann
lék prýðilega á fiðlu og söng oft einsöng við guðsþjón-
ustur og á samkomum. Rödd hans var bæði mikil og fögur.