Kirkjuritið - 01.12.1953, Síða 8

230
KIRKJURITIÐ
stúlka hún gat gefið syni sínum þær gjafir, sem eru upp-
sprettulind allrar jólagleði og allra jólagjafa, sem hafa
verið gefnar í margar aldir og munu verða gefnar um
ókomin tímabil. Getið þið hugsað ykkur allar þær her-
sveitir af brosandi og yndislegum andlitum, allar þær upp-
sprettur af gleði, sem gjafir fátæku, lítilsvirtu og um-
komulitlu Gyðingastúlkunnar til drengsins síns hafa fram-
leitt í heiminum? Nei, það getur enginn ímyndað sér til
fulls. En hvaða gjafir gaf hún? Hún gaf göfgi og þor, and-
lega fegurð, mannást, sannleiksást. Umhverfis þá móður,
sem gefur slíkar gjafir, verða himneskar hersveitir með
blessandi og hjálpandi vinarhendur, og þær skapa heilagar
minningar, sem verða verndarenglar á óförnum brautum
æskulýðsins, sem þiggur slíkar gjafir við móðurkné.
Það eru fáar óskir fegurri, sem fram eru bornar hér-
lendis, en sú, að íslenzkum mæðrum takist að gefa börn-
um sínum slíkar gjafir, þær jólagjafir, sem verða að
himneskum hersveitum verndandi, vermandi og blessandi
minninga, sem ljóma yfir ævibrautum íslenzkra manna
og kvenna. Þær gjafir munu margfalda gleðina og unað-
inn í mannfélaginu og verða jólaljós í svartasta skamm-
degi sorga og vonleysis.
Á aðfangadagskvöld er í rauninni ekki hægt að flytja
prédikun né hlusta á prédikun. Þá þurfa orðin helzt að
verða vængjaðir ómar, eða stjömublik úr fjarvíddum hins
óraunverulega heims og' óravegum bládjúpra geima. Þau
þurfa að eiga samræmisbundna hrynjandi við englasöng
og vængjatök minninganna, sem hverfa inn í heilaga þögn
hugljúfustu augnablika mannsævinnar, þegar við bjóðum
gleðileg jól. f ómum söngsins og ljóðrænni fegurð málsins
og djúpum bænarinnar birtast bezt himneskar hersveitir
þessa helgasta kvölds ársins, sem breiðir brosandi blessun
fátæka drengsins í jötunni í Betlehem yfir gleði barnanna
og minningar eldra fólksins. Þar renna tími og eilífð sam-
an í eitt. Nú geta. æska og elli fallizt í faðma. Á fæðingar-
degi friðarhöfðingjans óskum við öll, að unaður friðarins