Kirkjuritið - 01.12.1953, Síða 31

SIGURGEIR SIGURÐSSON BISKUP
253
Hver, sem elskar mig, mun varðveita mitt orð, og faðir
minn mun elska hann og til hans munum við koma og
gjöra okkur bústað hjá honum ...
Frið læt ég eftir hjá yður, minn frið gef ég yður, ekki
gef ég yður eins og heimurinn gefur. Hjarta yðar skelfist
ekki né hræðist. jóh: 14. 23, 27).
Mismunur er á náðargáfum, en andinn hinn sami; mis-
munur er á embættum og Drottinn hinn sami og mis-
munur er á framkvæmdum, en Guð hinn sami, sem öllu
kemur til leiðar í öllum. d. Kor. 12. 4—6).
Enginn af oss lifir sjálfum sér og enginn deyr sjálfum
sér, því að hvort sem vér lifum, lifum vér Drottni, eða vér
deyjum, deyjum vér Drottni; hvort sem vér þess vegna
lifum eða deyjum, erum vér Drottins. <Róm: 14. 7—8).
Lofaður sé Guð og faðir Drottins vors Jesú Krists, faðir
miskunnsemdanna og Guð allrar huggunar, sem huggar
oss í sérhverri þrenging vorri, svo að vér getum huggað
aðra í hvaða þrenging sem er með þeirri huggun, sem vér
höfum sjálfir af Guði hlotið. Því að eins og þjáningar
Krists koma í ríkum mæli yfir oss, þannig kemur og hugg-
un vor í ríkum mæli fyrir Krist. <ii. Kor 1. 3—5).
Láttu mig, Drottinn, lofa þig,
með lofi þínu hvíla mig,
Ijósið í þínu Ijósi sjá,
lofa þig strax sem vakna má.
Vaktu, minn Jesú, vaktu í mér,
váka láttu mig eins í þér;
sálin vaki, þá sofnar líf,
sé hún ætíð í þinni hlíf.
Amen.