Kirkjuritið - 01.12.1953, Qupperneq 67

HUGLEIÐINGAR EFTIR JARÐARFÖR
289
Er það því að mínum dómi æskilegra, að þessari hátíð-
legu sorgarathöfn ljúki þar, sem hugirnir beinast hæst
til hæða og styrkurinn finnst mestur, til þess að bera þá
sorg, er lagzt hefir á hugi manna, og líka þar sem sál hins
framliðna, sem horfinn er jarðneskum augum, bezt geti
tekið á móti ást og hjálp frá vinum á jörðunni. Og þar
veitir kirkjan miklu betri skilyrði en kirkjugarðurinn.
Að þessu samanlögðu virðist það æskilegra að öll
kveðju- og helgiathöfnin fari fram í kirkjunni. Þá er at-
höfninni þar væri lokið og síðustu tónar dánarversins
hefðu ómað og útgöngulagið verið hafið, mundu almennir
kirkjugestir fjarlægja sig fyrst, en ástvinirnir þá síðast.
Og kistan yrði þá eftir í kirkjunni, að athöfninni lokinni.
Hinir syrgjandi ástvinir fengju með þessu móti meiri frið
og fróun einveru og aðgreiningar. Einnig ættu þeir að
koma í kirkju, ásamt líkkistunni, á undan öðrum kirkju-
gestum.
Flutning á líkkistum frá kirkju og geftrun annaðist þá
safnaðarstjórn eða aðrir trúnaðarmenn, og fengju aðstand-
endur þá vitneskju um það, þegar því væri lokið. Greftrun
og flutningur á fleiru en einu líki í einu gæti sjálfsagt kom-
ið til greina, til að draga úr kostnaði, og sá flutningur
gæti farið fram að kveldi dags.
En vekur þetta þá ekki þá hugsun, að í væntanlegri
Hallgrímskirkju þyrfti að vera líkkistusalur, þar sem hægt
væri að geyma líkkistur, eftir að útfarir hafa farið fram
og þar til er þær yrðu fluttar til greftrunar innan Reykja-
víkur eða í Fossvogi. Yrði þar þá líka geymsla á líkkistum
fyrir aðrar kirkjur í bænum, sem ekki hefðu tök á slíku.
En ég vil halda áfram og fara lengra. Ef rúm fyrir
slíkan sal væri unnt að fá í hinni stóru og veglegu Hall-
grímskirkju (mætti vera í kjallara), þá ætti hann að
vera svo stór, að Reykvíkingar gætu fengið geymd lík
ástvina sinna, strax eftir kistulagningu, þar til útförin fer
fram.
Horfir hér alltaf til meiri og meiri vandræða að láta
20