Kirkjuritið - 01.02.1956, Blaðsíða 27

SKATTSKYLD TVEIM HEIMUM
73
sem stóðu oss framar í sannri menningu, hrörnun væri auðsæ
og vér lifðum á arfleifðinni. Röksemdir hans fyrir því, að sið-
menningunni hafi hnignað, má Ijóslega heimfæra til trúlífs nú-
tímans. Stórkostleg afkristnun hefir átt sér stað á Vesturlönd-
um á þessari öld. Vér erum arftakar kynslóða, sem skópu háleit
trúarleg verðmæti, og áhrifa þeirra gætir enn. En ef tréð hættir
að nærast, getur það ekki lifað nema meðan það er að eta upp
hinn gamla forða í stofninum, svo getum vér ekki lifað nema
afmarkaðan tíma á þeim kristilega arfi, sem fyrri kynslóðir létu
oss eftir. Guð hjálpi menningunni þá.
Þetta er hið stóra alvörumál, sem skírskotar til allra, sem vilja
standa ábyrgir andspænis eftirkomendunum. Erum vér þá nokk-
uð verr á vegi staddir eða verri menn en þeir, sem lifðu áður
°g voru trúaðir? E. t. v. ekki, meðan vér lifum á þeirri arfleifð
1 þjóðlífi, þjóðháttum og menningu, sem trúaðri kynslóðir létu
oss eftir. En vér lifum ekki nema afmarkaðan tíma á þeirri arf-
leifð, ef hún verður ekki endurnýjuð. Og hvernig fer þá?
Skattskyldir erum vér keisaranum og Guði. Hvernig gjöldum
ver þennan tvöfalda skatt. Þegar nvtt ár er runnið, er ástæða til
að spyrja svo.
Gjöldum vér íslenzkir menn ekki keisaraskatt þannig, að skefja-
laus eiginhagsmunahyggja og heimskulegt virðingarleysi fyrir
’ögmálum samfélagsins er að sliga þjóðfélagið, og það svo mjög,
að í máttarviðum fjárhagskerfisins marrar? Er ekki skorturinn á
disciplin, þegnlegri hollustu, hlýðni og aga að bera oss eitraðan
ávöxt?
Og ræturnar liggja dýpra: Gleymdu föðurlandi þínu á himn-
Um» og þitt jarðneska föðurland mun sárlega gjalda þess.
Vér erum tveggja heima börn, börn himins og jarðar, og skatt-
skyld tveim heimum í senn. Það liggur áreiðanlega mikið við,
að vér gleymum ekki spekimálinu mikla: „Gjaldið þá keisar-
anum það, sem keisarans er, og Guði það, sem Guðs er.“
Flvtja þau orð oss ekki áramótaboðskap, sem vert er að hug-
leiða?
Jón Auðuns.