Kirkjuritið - 01.02.1956, Blaðsíða 20

66
KIRKJURITIÐ
eða aðeins til að opinbera fyrirfram ráðna niðurstöðu. Og í
kosningum virðumst vér íslendingar meir og meir líkjast fjár-
hópum, sem renna í ýmsar áttir, en hver um sig í slóð forystu-
sauðarins.
Fréttaburður og áróðurstækni nútímans á mikla sök á þessu.
Vér gleypum í oss blöðin, — einkum vor eigin flokksblöð — að
morgni, og á kvöldin hellir útvarpið ofan í oss alls konar áróðri.
Sérstaklega samt stríðsæsingafréttum og andlegu fangabúða-
fóðri. Vér gefum oss mörg æ minna næði til að hugsa, meta
og vega hlutina í ró og næði, taka sjálfstæða og sanngjarna af-
stöðu til málanna. Lífsvenjum vorum, lífskjörum og andlegu
andrúmslofti er þann veg farið, að þrátt fyrir alla aukna
„menntun" verðum vér að sumu leyti meiri múgamenn, ósjálf-
stæðari og andlega fátækari en fyrri kynslóðir.
En þetta er vonandi aðeins barnasjúkdómur á hinni nýju tækni-
öld. Kristindómurinn á eftir að koma á ný betur og meira við
söguna og frelsa oss úr fangabúðum flokksveldis og þröngsýni,
— út í víðsýni frjálshugans og hagsæld bræðralagsins.
Opin íangelsi.
En það eru líka til aðrar fegurri hliðar á fangamálum nútím-
ans. Eins og kunnugt er komu Elisabet Fry, „engill fangelsanna",
Mathilde Wrede, John Howard og fleiri kristnir brautryðjend-
ur á ýmsum umbótum á fangavist á 19. öld. En margt hefir þó
á vantað og víða verið pottur brotinn í þessum efnum. En sums
staðar hefir samt nýr skilningur rutt sér til rúms og hagur al-
mennra sakamanna farið stórum batnandi á síðustu árum. Verð-
ur nú mörgum auðsætt, að tilgangur fangavistar er raunar ekki
refsing, heldur mannbætur. Er ýmissa ráða leitað í því mark-
miði. Ein eru hin svonefndu opnu fangelsi, sem rekin eru sums
staðar bæði í Evrópu og Ameríku.
Þeim er þann veg háttað, að þau ættu frekar að heita um-
sköpunarhæli en dýflissa. Svipar mest til vinnuheimila. Fang-
elsi eru þau heldur ekki í þeirri merkingu, að þar séu menn af-