Kirkjuritið - 01.02.1956, Blaðsíða 35

KIBKJULÍF í RÚSSLANDI
81
°g sterku trúarlífi og grónar rætur í fornkirkjulegum erfðum. Ekki hefir
verið breytt stafkrók í gömlum helgisiðum kirkjunnar. Ef trúaðir menn
frá keisaratímunum risu upp úr gröfum sínum, mundu þeir heyra hinar
gömlu bænir undir hinum gamalkunnu lögum. Þeir sæju lika þúsundir
trúaðra manna meðal þessarar kynslóðar streyma til fomra guðshúsa. Þeir
sæju þá hneigja sig fyrir sömu helgimyndunum og þeir kysstu og kross-
uðu sig fyrir. Þeir sæju þúsundir ráðstjómarþegna standa hrærða og þolgóða
stundum sarnan frammi fyrir hinum undurfögm kirkjumyndum og horfa
a prestana framkvæma altarisþjónustuna í skrautlegum og dýrum lielgi-
klasðum. Og enn í dag mundu þeir sjá menn hlusta jafn hugfangna og áður,
er kóramir syngja hina gömlu kirkjusálma.
Hér er ekki unnt að koma við neinum svikum! Milljónir guðrækinna
"lanna safnast saman í 23.000 guðshúsum rétttrúuðu kirkjunnar. Og þátt-
takendurnir finna ekki aðeins til samfélags síns við herskara himnanna í
bæn og tilbeiðslu, heldur hins líka, að þeir em sönn böm hinnar fomrúss-
Resku rétttrúnaðarkirkju með órofnum erfðavenjum. Gamlar konur með
fastreyrða skýluklúta, ungar frúr með nýtízku hatta og kápur, — já, farfaðar
Varir, hermenn úr rauða hernum, fólk á öllum aldri og úr öllum stéttum,
stendur þarna hlið við hlið.
• • • . Þannig sáum við tugþúsundir ráðstjórnarmanna. Eg hefi sagt, að
'Renn hafi frelsi til að koma saman, og ætla að standa við það. Er þá
aðeins illgjömum áróðri um að kenna, er oss hefir verið sagt frá ráðstjóm-
arveldi, sem reynt hafi með öllum ráðum að herja og hæða kirkju lands-
ins? Telur þetta ríkisvald ekki lengur, að trúarbrögðin séu ópíum fyrir
fólkið? Sé leitað frétta hjá fulltrúum ríkisvaldsins, segja þeir, að kirkjan
Se mikilvæg í augum mikils hluta rússnesku þjóðarinnar og hafi mikil áhrif
a hann. Algjört trúarbragðafrelsi sé í Ráðstjómarríkjunum, og píslarvættis-
tnuabil kirkjunnar og þær ofsóknir, sem hún varð fyrir, hafi eingöngu af því
stafað, að hún var háð gömlu valdhöfunum og fjandsamleg í garð þeirra nýju.
Spyrji maður kirkjunnar menn, verður svarið sennilega á næsta lika lund.
Samt kunna menn að orða það ögn öðm vísi. Ég gæti haldið, að menn
Kvnnu að segja, að kirkjan hefði skyndilega orðið þess vör að hún átti
1 baráttu upp á líf og dauða við guðsafneitun og guðleysishreyfinguna.
■ándstaða kirkjunnar beindist einnig af vangá gegn hinni nýju stjóm. Smá-
sa»ian skildist mönnum það samt, að ríkið barðist ekki gegn kirkjunni sjálfri,
lieldur fastheldni hennar við gamla stjórnarformið.
• • • ■ Styrjöldin breytti alveg vafalaust afstöðu ríkisins til trúmannanna.
• • • • í dag sjást í sumurn kirkjum þakkarávörp frá Stalin fyrir hinar miklu
órnir safnaðanna. Einn söfnuðurinn safnaði t. d. 250.000 rúblum til land-
Vamanna.
6